Κενό ανάμεσα στο mei tai και το κεφάλι του μωρού

Πριν από μισό χρόνο περίπου είχα φτιάξει αυτό το βιντεάκι σχετικά με τη στήριξη του κεφαλιού σε μάρσιπο αγκαλιάς.

Αναφέρει ότι υπάρχουν δύο πλευρές στη στήριξη του κεφαλιού στα μωρά:
Η πρώτη είναι κυρίως για άνεση: Μην αφήνεις το κεφάλι του μωρού να πέφτει πίσω απ' τη σπονδυλική του στήλη, γιατί δεν έχει ακόμη τη δύναμη να σηκώνει το βάρος του και κουράζεται.
Η δεύτερη πλευρά είναι για ασφάλεια: μην αφήνεις το κεφάλι του μωρού να πέφτει μπροστά, το σαγόνι του μωρού δεν πρέπει να ακουμπάει στο στήθος του γιατί έτσι εμποδίζεται η ελεύθερη αναπνοή του.
Το βίντεο δείχνει πώς γίνεται αυτό με διάφορους τύπους μάρσιπων και εξηγεί: Το κεφάλι του μωρού δεν πρέπει να ακινητοποιείται σφιχτά πάνω στο στήθος του γονιού. Ο στόχος μας δεν είναι να ακινητοποιήσουμε το κεφάλι. Ο στόχος μας είναι να υποστηρίξουμε το μωρό με τέτοιο τρόπο ώστε οι δύο παραπάνω πλευρές στήριξης να ικανοποιούνται. Γι' αυτό το λόγο και δεν πρέπει να καλύπτουμε σφιχτά το κεφάλι του μωρού με κουκούλες, ή με τεντωμένο ύφασμα. Οι κουκούλες, ή η ουρά του sling, χρησιμοποιούνται μόνο για κάλυψη (πχ για διακριτικό θηλασμό ή απ' τον ήλιο) και όχι για ακινητοποίηση του κεφαλιού.

Όταν μας μαθαίνουν να θηλάζουμε, μας λένε: "Οδηγείς το μωρό στο στήθος απ' τον αυχένα, δε σπρώχνεις το κεφάλι". Όταν σπρώχνουμε το κεφάλι προς τα μπρος, το μωρό αυτόματα το κάνει προς τα πίσω. Αυτό είναι ένα αντανακλαστικό ασφάλειας, για να έχει το μωρό ελεύθερη αναπνοή και θέλουμε πάντα να μπορεί το μωρό να το κάνει.

Στις καθημερινές μας συναντήσεις με γονείς και με νεογέννητα μωράκια καταλαβαίνω ότι οι γονείς ανησυχούν όταν υπάρχει κενό στο πίσω μέρος ανάμεσα στο ύφασμα  και στο κεφάλι του μωρού.
Τους μαθαίνουμε διάφορους τρόπους για να φεύγει αυτό το κενό (πχ. ένας τρόπος είναι να στρίψουμε τις ράντες προς τα έξω, ή να τις έχουμε πιο ανοιχτά στους ώμους μας).

Ήθελα όμως να είναι ξεκάθαρο, ότι παρόλο που αυτό το κενό φεύγει εύκολα και είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε, πρέπει ΠΡΩΤΑ να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει κενό ανάμεσα στο στήθος του μωρού και στο θώρακα του γονιού.  Αν το μωρό είναι πολύ καμπουριασμένο, η αναπνοή δεν είναι ελεύθερη, όσο σφιχτό κι αν είναι το ύφασμα πίσω απ' το κεφάλι του μωρού.
Το παρακάτω βιντεάκι δείχνει ακριβώς αυτό:

Η Δρ. Rosie Knowles του Sheffield Sling Surgery (γιατρός, μαμά δύο παιδιών), εκπαιδευμένη σύμβουλος babywearing με πιστοποίηση από περισσότερες από μία σχολές, αλλά και εκπαιδεύτρια και η ίδια με δεκάδες ομιλίες και παρουσιάσεις σε όλη την Αγγλία, έχει δημοσιεύσει το δημοφιλές βιβλίο για το babywearing Why Babywearing matters και γράφει:
"Είναι σημαντικό να βεβαιωνόμαστε ότι το μωρό δεν καμπουριάζει. ότι δεν υπάρχει ύφασμα που καλύπτει το πρόσωπό του και ότι το κεφάλι του μωρού δεν είναι σφιχτά στο στήθος. Τα μωρά πρέπει να μπορούν να κουνάνε το κεφάλι τους με άνεση, ώστε να μπορούν να δυναμώνουν τους μύες τους αλλά και να μπορούν εύκολα να αλλάζουν θέση αν χρειάζεται. Το σημαντικό είναι να υποστηρίζεται το πάνω μέρος της πλάτης και ο αυχένας (το ύφασμα ιδανικά δε θα πρέπει να ξεπερνάει το πάνω μέρος του αυτιού)."
It is important to ensure no slumping and that there is no fabric over the face, and baby’s head is not pressed against the chest. Babies should be able to move their heads around easily to allow them to build their muscle strength and co-ordination and to be able change their position easily if they need to. The key thing is support to the upper back and the nape of neck (the fabric should ideally come no further up than the tip of the earlobe).

Όποιον μάρσιπο κι αν φοράς, σημασία έχει να καταλαβαίνεις ότι προσαρμόζεται ο μάρσιπος στο μωρό (όχι το μωρό στο μάρσιπο) και ότι μπορείς εσύ να αλλάξεις ό,τι θέλεις στη θέση του μωρού. Αν το θέλεις πιο καλυμμένο, πιο ελεύθερο, πιο σφιχτά, πιο χαλαρά, είναι στο χέρι σου. Όλα γίνονται. Γι' αυτό προσέχουμε να είναι ξεκάθαρο πού πρέπει να δίνεις σημασία.

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

Το "χέρι της ανασφάλειας"

Το "χέρι της ανασφάλειας"! 

Τα μωράκια σ’ αυτές τις φωτογραφίες είναι τοποθετημένα σε μάρσιπο αγκαλιάς με ασφάλεια, δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσουν ή να χαλάσει η θέση τους. Ωστόσο η μαμά νιώθει - προφανώς - ανασφάλεια και βάζει το χέρι κάτω απ’ τον πωπό του μωρού, σαν να πρέπει να είναι σε ετοιμότητα, για να το πιάσει!

Το βλέπω πολύ συχνά αυτό το χέρι, εκεί. Απλά αιωρείται, δεν κρατάει, δε στηρίζει το μωρό. Είναι όμως η πρώτη ένδειξη ότι η μαμά δεν νιώθει σιγουριά. Και συνήθως, το μωρό δεν είναι ήσυχο.

Το λέω και το ξαναλέω: Αν εσύ νιώθεις ανασφάλεια, το μωρό το καταλαβαίνει! Καταλαβαίνει πώς χτυπάει η καρδιά σου, καταλαβαίνει το ρυθμό της αναπνοής σου, καταλαβαίνει ότι είσαι σφιγμένη και η κίνησή σου δεν είναι όπως συνήθως.

Και το μωρό αυτό, γκρινιάζει.
Αφού δε νιώθεις εσύ ασφάλεια, πώς περιμένεις να νιώσει το μωρό; Και τότε το μωρό γκρινιάζει και κουνιέται. Και η μαμά νιώθει ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα.

Αν η τοποθέτηση έχει γίνει σωστά, ένα μωρό σε Αστεράκι γκρινιάζει μόνο για δύο λόγους:

1) Είτε θα έκλαιγε έτσι κι αλλιώς. (πχ νυστάζει, πεινάει, θέλει άλλαγμα, δεν ξέρεις πάντα γιατί κλαίει ένα μωρό. Αλλά και να το βγάλεις πάλι θα κλαίει - Δεν έχει νόημα να το βγάλεις για να το πάρεις αγκαλιά, είναι στην αγκαλιά σου).

2) Είτε εσύ δεν είσαι όπως συνήθως. Είσαι λίγο σφιγμένη, η καρδιά σου χτυπάει λίγο διαφορετικά, η αναπνοή σου είναι λίγο διαφορετική, νιώθεις ανασφάλεια, νιώθεις ότι χρειάζεται να κρατάς το μωρό, πάντως δεν είσαι όπως σε έχει μάθει το μωρό σου. Και το μωρό καταλαβαίνει αμέσως πώς είσαι εσύ και αντιδρά σ' αυτό.

Σε καμιά απ' τις φωτογραφίες δε θα μπορούσε το μωρό να βγει απ' τη σωστή θέση αν η μαμά δεν το σηκώσει. Μόνο αν αυτό το χεράκι της μαμάς πάει και στηρίξει ή σηκώσει τον πωπό του μωρού, μόνο τότε θα ήταν επικίνδυνο. Αν έλειπε το χέρι της μαμάς, η θέση είναι σωστή, σε όλες τις φωτογραφίες.

Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι την ίδια ανασφάλεια νιώθει και η μαμά που φοράει mei tai (όπου εκ των πραγμάτων, επειδή το ύφασμα είναι δεμένο γύρω απ' τη μέση της μαμάς, το μωρό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να πέσει). Και όμως η μαμά νιώθει ότι πρέπει (σχεδόν) να το κρατάει!

Σημαντική σημείωση: Αν το μωρό σου ΜΠΟΡΕΙ να κατεβάσει τα γόνατα προς τα κάτω και να βγει απ' τη σωστή θέση χωρίς να το βοηθήσεις, χωρίς να στηρίξεις ή να σηκώσεις τον πωπό, τότε σίγουρα έχεις κάνει κάποιο λάθος στην τοποθέτηση. Επικοινώνησε μαζί μας να σε βοηθήσουμε να το διορθώσεις!


Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

"Το μωρό κατεβαίνει στο sling ενώ περπατάω!"

Μια μαμά ρωτάει το εξής: "Φοράω το μωρό μου στο sling και πάω βόλτα. Και ενώ ξεκίνησα με το μωρό ψηλά, μετά από καμιά ώρα περπάτημα, το μωρό μου έχει φτάσει πολύ χαμηλά και πρέπει να το ξανασφίξω".

Κάποιος που δεν ξέρει, μπορεί να απαντήσει: "Το ύφασμα γλιστράει απ' τους κρίκους και ανοίγει".
(Αν είναι και κακούλης μπορεί να σου πει "φταίει το sling, πάρε καλύτερα ένα mei tai/ένα wrap-tai, ένα wrap", ανάλογα με το τι θέλει να προωθήσει, χωρίς όμως να μπορεί να σου λύσει το πρόβλημα.

Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά.

Πρώτον. Το ύφασμα ΔΕΝ γλιστράει απ' τους κρίκους (τουλάχιστον στα Αστεράκια).

Ανεξάρτητα απ' το βάρος, οι κρίκοι στα Αστεράκια κλειδώνουν με απόλυτη ασφάλεια.

Οι κρίκοι στο sling σου κλειδώνουν απόλυτα, όσο βαρύ κι αν είναι το μωρό. Για την ακρίβεια είναι το βάρος του μωρού που κλειδώνει τους κρίκους και δεν επιτρέπει στο ύφασμα να "γλιστρήσει" καθόλου.

Τώρα, ας υποθέσουμε ότι ξέρεις να φοράς το sling σου σωστά, με το σωστό κάθισμα. Νιώθεις ότι τα κάνεις όλα καλά. Δε χαλάει το κάθισμα, δεν αλλάζει η στάση του μωρού, δεν μπορεί να κατεβάσει τα πόδια, άρα όλα θα έπρεπε να είναι εντάξει.
Τις περισσότερες φορές υπάρχει ένα σημείο που δεν έχεις σκεφτεί: Το πώς έχεις μοιράσει το ύφασμα πάνω και κάτω απ' το μωρό σου.

Δες το παρακάτω βίντεο που εξηγεί αναλυτικά τι πρέπει να προσέξεις:

Αυτό το βίντεο προϋποθέτει ότι ξέρεις τα βασικά σημεία ασφάλειας. Αν αντιμετωπίζεις πρόβλημα με την τοποθέτηση, υπάρχουν άλλα βιντεάκια με οδηγίες για το σωστό κάθισμα. Αν το μωρό σου "μπορεί να ισιώσει τα πόδια προς τα κάτω", είναι 100% βέβαιο ότι κάνεις κάτι λάθος. Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω μ' αυτό, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου για να το δούμε μαζί.

Ένα αντίστοιχο θέμα αλλά με mei tai αντί για ring sling μπορείς να δεις σ' αυτό το βίντεο:

Τέλος θέλω να κάνω κι εδώ ένα σχόλιο που συζητούσαμε πρόσφατα στην ομάδα μας στο facebook:

Το ring sling πρέπει να το μάθεις, έχει κανόνες. Είναι σαν να οδηγείς αυτοκίνητο: πρέπει να μάθεις να μην περνάς με κόκκινο φανάρι και να βγάζεις φλας πριν στρίψεις. Αν περάσεις με κόκκινο, θα τρακάρεις, δε θα φταίει το αυτοκίνητο. Στο ring sling, πρέπει ΕΣΥ να το φορέσεις σωστά για να είναι σωστά. Το μωρό σου θα είναι ασφαλές αρκεί να ακολουθείς τους κανόνες. 

Το mei tai είναι σαν να οδηγείς τρένο. Σε βάζει στις γραμμές και πας. Δεν έχει φανάρια, δεν έχει στροφές. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ μπορείς να κάνεις λάθος από άποψη ασφάλειας. Το μωρό θα είναι σίγουρα ασφαλές. Προφανώς, όπως τόσοι άνθρωποι έμαθαν να οδηγούν, έτσι και τόσες μαμάδες έμαθαν να φοράνε ring sling και να ακολουθούν τους κανόνες. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι τα αυτοκίνητα οδηγούν γενικά σε ατυχήματα, ούτε ότι τα ring slings γενικά δεν είναι άνετα ή δεν είναι ασφαλή.

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

Κατεβαίνουν οι κρίκοι στο ring sling μου, πειράζει;

Το 2014, σε ένα post στην ομάδα μας στο facebook, έγραψα το παρακάτω σχόλιο:

Μερικές φορές, το πώς ΝΙΩΘΕΙ η μαμά που φοράει το μωρό της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία απ' το πόσο "σωστή" είναι η τοποθέτηση.
Ελέγχουμε πάντα τα σημεία ασφάλειας (γόνατα ψηλότερα απ' τον πωπό με ύφασμα που υποστηρίζει όλο το πόδι ως το γόνατο, ελεύθερη αναπνοή), αλλά καταλαβαίνουμε ότι όλα τα υπόλοιπα είναι μόνο θέμα άνεσης. 

Καμιά φορά οι κρίκοι μπορεί να είναι λίγο χαμηλά, το μωρό μπορεί να είναι λίγο στραβά, αλλά η μαμά νιώθει άνετα και το μωρό νιώθει άνετα και βλέπειςψωνίζουν, κάνουν δουλειές, ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΛΑ. Και άλλες φορές η τοποθέτηση είναι τέλεια, αλλά η μαμά αγχώνεται (ανησυχεί ίσως αν το φοράει "σωστά"), το μωρό αντιλαμβάνεται την ανησυχία και έχουμε γκρίνιες και άγχος, είναι κρίμα. 

Μόνο τα σημεία ασφάλειας μας ενδιαφέρουν, τα διορθώνουμε πάντα. Τα υπόλοιπα είναι θέμα προτίμησης, κάθε μαμά το κάνει διαφορετικά, δεν αγχωνόμαστε μ' αυτό, δεν αξίζει ούτε να ασχοληθούμε κάποιες φορές.

Έχω ένα προσωπικό "σύνθημα" τον τελευταίο καιρό που το λέω από μέσα μου, "ουφ, too much babywearing police". Νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει το σημείο όπου δεν ξέραμε τι είναι sling και προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στον κόσμο ότι το babywearing είναι ασφαλής πρακτική. Νομίζω ότι είμαστε στο στάδιο όπου μπορούμε να συγκεντρωθούμε στο ότι το babywearing είναι ευχάριστο, είναι εύκολο και δίνει λύσεις καθημερινά. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι οι πολλές οδηγίες, οι πολλοί κανόνες, αντί για λύση να το κάνουν "πρόβλημα". Ναι, να προβάλλουμε τα βασικά, ναι, να διορθώσουμε αυτό που είναι επικίνδυνο, αλλά μπορούμε να ευχαριστηθούμε απλά όλα τα υπόλοιπα. Έχω δει μερικές αφάνταστα γλυκές φωτογραφίες με μωρά που γέρνουν! Και αυτές οι φωτογραφίες με κάνουν να χαμογελώ! Δεν ψάχνω για "λάθος" και "σωστό", βλέπω μόνο χαρούμενες φατσούλες και αυτό είναι πολύ πολύ ωραίο.

Το παραπάνω ισχύει ακόμα 100%. Έχοντας πει αυτό λοιπόν, στο παρακάτω βιντεάκι εξηγούμε γιατί μπορεί να σ' ενοχλεί αν οι κρίκοι στο ring sling σου κατεβαίνουν χαμηλά. Είναι κυρίως θέμα άνεσης και ευκολίας και πολύ σπάνια θέμα ασφάλειας. Δες το βίντεο:

Σε (πολύ) παλιότερο βίντεο, πώς να διορθώσεις τη θέση των κρίκων στο ring sling σου χωρίς να βγάλεις το μωρό:

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

Ποιο μάρσιπο να διαλέξω για το μωρό μου;

Μάρσιποι αγκαλιάς. Babywearing. Και αρχίζουν να μπλέκονται αγγλικά και κινέζικα ονόματα που θυμίζουν κοκτέιλ, περίεργα δεσίματα, περίεργες λέξεις.
Ring sling, wrap ελαστικό ή υφαντό, mei tai (meh dai), εργονομικό μάρσιπο με κουμπώματα, wrap-tai; Ποιες είναι οι διαφορές τους; Θα κάνουν όλα από νεογέννητο; Μέχρι πόσα κιλά θα αντέχουν; Θα μπορώ να φοράω το μωρό μου στην πλάτη; Θα μπορώ να θηλάζω με άνεση και διακριτικότητα; Ποιο θα είναι πιο δροσερό για το καλοκαίρι; Ποιο θα είναι πιο εύκολο και γρήγορο να το φορέσω;

Και εσύ θες απλά έναν μάρσιπο να έχεις το μωρό σου αγκαλιά και τα χέρια σου ελεύθερα.
Σ' αρέσει να δένεις ή προτιμάς να κουμπώνεις; Αν τυλίγεται πολλές φορές γύρω σου σε κάνει να νιώθεις μεγαλύτερη σταθερότητα ή νιώθεις ότι πνίγεσαι; Προτιμάς να δώσεις έμφαση στην άνεση ή στην ταχύτητα με την οποία θα το φοράς;

Δες, για αρχή το παρακάτω βίντεο:

Υπάρχει επίσης αυτό το άρθρο που μπορείς να διαβάσεις εδώ: "Ποιο μάρσιπο να πάρω για το μωρό;".

Υπάρχουν μαμάδες που περνάνε ώρες ολόκληρες μπροστά σε tutorials στο youtube για να βρουν διαφορετικούς τρόπους να δένουν το wrap τους και αυτό τους αρέσει πολύ! Άλλες, δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν κάτι που δεν μπαίνει σε 10 δευτερόλεπτα (και με το ένα χέρι)!

Άλλος λέει "α, τι ωραία που με στηρίζει το mei tai στους δύο ώμους" και άλλος "χμ, θα ήθελα κάτι που να αφήνει τον ένα ώμο ελεύθερο". Άλλη μαμά φοράει wrap και λέει "φανταστικό, νιώθω σαν να είμαι έγκυος πάλι!" Και άλλη φοράει το ίδιο wrap και λέει "α, πα, πα, λες και είμαι έγκυος πάλι, δεν το αντέχω!" Άλλος με το ring sling νιώθει ανασφάλεια, άλλος το λατρεύει!
Τελικά όμως, είναι θέμα προσωπικό, σαν να είναι θέμα "χημείας", τι σου ταιριάζει και τι όχι. Σίγουρα υπάρχει ένας τύπος που είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις!

Ο καλύτερος τρόπος να το βρεις είναι να δοκιμάσεις από κοντά. Διαφορετικά, θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε λεπτομέρειες!

Καλό babywearing!

Πώς να στηρίξω το κεφάλι στο νεογέννητο μωρό μου σε μάρσιπο αγκαλιάς;

Πολύ συχνή απορία, πολύ συχνές οι παρανοήσεις. 
Το παρακάτω βίντεο περιγράφει πολύ αναλυτικά τη στήριξη κεφαλιού σε κάθε τύπο μάρσιπου, και για ύπνο ή βόλτα με το νεογέννητό σου, και ειδικά για θηλασμό και διακριτική κάλυψη αν αυτό είναι ζητούμενο.

Τα βασικά σημεία είναι:
1. Ο στόχος μας είναι να στηρίξουμε το κεφάλι του μωρού και να εξασφαλίζουμε ελεύθερη αναπνοή.
2. Ο στόχος ΔΕΝ είναι να μην μπορεί το μωρό να κουνάει το κεφάλι του.
3. Αν η τοποθέτηση είναι λάθος, όσο ψηλά κι αν ανεβάσουμε το ύφασμα του μάρσιπου, δε θα πετύχουμε το στόχο μας. Το μυστικό είναι στη σωστή προσαρμογή.
4. Κάθε φορά που καλύπτουμε το κεφάλι του μωρού είναι μόνο από χαλαρό ύφασμα και ποτέ από ύφασμα τεντωμένο που ακινητοποιεί το μωρό. Το μωρό μας ΠΡΕΠΕΙ και θέλουμε να μπορεί να στρίβει ή να κουνάει το κεφάλι του ελεύθερα.
5. Με κάθε τύπο μάρσιπου αγκαλιάς απ' τα Αστεράκια μπορείς να πετύχεις τέλεια στήριξη. Θα μπορείς να σκύβεις χωρίς να πέφτει το κεφάλι του μωρού πίσω, θα μπορείς να είσαι όρθια χωρίς να πέφτει το κεφάλι του μωρού μπροστά.

Είμαι στη διάθεσή σου αν έχεις απορίες!
Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

"Θέλω να δοκιμάσω μάρσιπο αγκαλιάς"

Έφτιαξα το παρακάτω πινακάκι για να απαντήσω ερωτήσεις που δέχομαι πολύ συχνά σχετικά με τη δυνατότητα δοκιμής μάρσιπων αγκαλιάς, όπως:
- "Θέλω να δοκιμάσω Ergo, Tula, Manduca, Didymos, ... και άλλες μάρκες εκτός από Αστεράκια."
- "Το μωρό μου είναι πολύ μικρό και δε βγαίνω ακόμα απ' το σπίτι, μπορείτε να έρθετε εσείς σε μένα;"
- "Θέλω να συναντηθούμε Σάββατο/Κυριακή γιατί τότε θα μπορεί κι ο άντρας μου."

Υπάρχει μία βασική διαφορά ανάμεσα σε ένα ραντεβού "εκεί που είναι τα Αστεράκια" και σε ένα babywearing consultation: το ένα είναι δωρεάν και το άλλο όχι. Για την ακρίβεια, το πρώτο είναι δώρο, προσφέρεται. Το δεύτερο είναι αυτό που κάνουν babywearing consultants σε όλο τον κόσμο ως επάγγελμα, ζουν απ' αυτό.

Το παρακάτω είναι νομίζω αρκετά αναλυτικό και ελπίζω ότι ξεκαθαρίζει τα πράγματα:

Περισσότερες πληροφορίες για τις δωρεάν ανοιχτές συναντήσεις του www.babywearing.gr μπορείς να βρεις εδώ.
Για να κλείσεις ένα δωρεάν ραντεβού "εκεί που είναι τα Αστεράκια", για δοκιμή ή για εκπαίδευση, μπορείς να επικοινωνήσεις εδώ.
Για να κανονίσεις ένα babywearing consultation, επικοινώνησε μαζί μου προσωπικά.

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

Babywearing στην ελληνική παράδοση

Δεν είναι η πρώτη φορά που σ' αυτό το blog αναφερόμαστε σε παραδοσιακό babywearing.
Όμως, καθώς πλησιάζει η Πανευρωπαϊκή Εβδομάδα Babywearing (8-14 Μαΐου 2017), να μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε τις ελληνικές ρίζες:

Πρώτα-πρώτα, ο Κώστας Μπαλάφας, δάσκαλος της Ελληνικής φωτογραφίας:

Από το Λεύκωμα "Ήπειρος":

Πηγή

Πηγή

Σ' αυτήν εδώ, τα ποδαράκια του παιδιού είναι το μόνο που βλέπουμε! Φοβερό;

Πηγή

Από το Λεύκωμα "Μέτσοβο":

Πηγή

Και κάτι που θυμίζει πάρα πολύ ένα mei tai!

Πηγή

Επίσης ο καταπληκτικός Τάκης Τλούπας, "Αυγά για το εγγόνι":

Πηγή

Υπέροχη η επαφή του παππού με το εγγόνι, στη φωτογραφία του Constantine Manos:

Πηγή

Υπάρχουν επίσης συχνά σε διάφορα blogs αναφορές σε παραδοσιακούς μάρσιπους, όπως η σαρμανίτσα και η νάκα:

Πηγή

Επίσης εδώ και εδώ.

Και βεβαίως το μακεδονικό τρέκνου (αλλιώς τρόκνια) και άλλες φωτογραφίες από προσωπικές συλλογές εδώ.
Δεν είναι υπέροχα;

Το ανοίγεις το πορτοφόλι;

Είναι μια ταινία του 2002, το "Πιάσε με αν μπορείς", στην οποία υπάρχει η εξής ωραία σκηνή: Ο Τομ Χανκς, πράκτορας του FBI, που κυνηγάει εδώ και πολύ καιρό να πιάσει τον απατεώνα Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, τον πετυχαίνει επιτέλους στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Κι εκείνος, αντί να το βάλει στα πόδια, παριστάνει έναν πράκτορα μυστικής υπηρεσίας και υποκρίνεται ότι έχει μόλις συλλάβει ο ίδιος τον φυγά. Ο Χανκς δεν τον πιστεύει στην αρχή, αλλά ο ΝτιΚάπριο του δίνει με σιγουριά το πορτοφόλι του προτείνοντάς του να το ανοίξει για να δει την ταυτότητά του. Ο Χανκς παίρνει το πορτοφόλι και το δέχεται ως αρκετά πειστικό στοιχείο για να συνεχίσει να συζητά μαζί του. Και μόνο πολύ πολύ αργότερα, όταν ο ΝτιΚάπριο είναι ήδη φευγάτος, ο Χανκς ανοίγει το πορτοφόλι και διαπιστώνει ότι αντί για ταυτότητα και σήμα, είναι γεμάτο άσχετα διαφημιστικά και ετικέτες από αναψυκτικά. (ολόκληρη η σκηνή εδώ)

Πόσες φορές την έχουμε πατήσει κι εμείς έτσι; Ακούμε κάτι, διαβάζουμε κάτι και το δεχόμαστε ως αλήθεια, χωρίς έλεγχο, χωρίς καν δεύτερη ερώτηση. Μερικές φορές αρκεί κάποιος να πει "λένε ότι…" και αυτό από μόνο του είναι αρκετά πειστικό στοιχείο.

Συναντώ καθημερινά μαμάδες που έχουν πάρει το πορτοφόλι αλλά δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να το ανοίξουν και να ελέγξουν το περιεχόμενό του.

"Μου είπε η μαμά μου να το φασκιώνω το μωρό για να ισιώσουν τα πόδια". Όχι. Αν είσαι τύπος του φασκιώματος, μπορείς να φασκιώνεις μόνο το πάνω μέρος, αλλά να αφήνεις τα πόδια να ανοίγουν ελεύθερα. Το φάσκιωμα στα πόδια ενοχοποιείται για προβλήματα στα ισχία. Ρωτήστε τον γιατρό σας.

"Λένε ότι αν το μωρό γέρνει θα πάθει σκολίωση". Ε, λοιπόν, όχι. Η σκολίωση είναι ιδιοπαθής (αν δεν είναι συγγενής), δεν προλαμβάνεται και δεν την παθαίνουν τα μωρά επειδή γέρνουν, ούτε την παθαίνουν τα παιδάκια της πρώτης δημοτικού επειδή κάθονται στραβά στο θρανίο. Ρωτήστε τον γιατρό σας.

Και δεν ξέρω αν καταλάβατε τι έκανα μόλις τώρα κι εγώ. Είπα "ρωτήστε τον γιατρό σας". Σας έδωσα το πορτοφόλι. Για τους περισσότερους αυτό αρκεί. Λίγοι θα το ανοίξουν, λίγοι θα ρωτήσουν πράγματι τον γιατρό τους, ή θα το ψάξουν σε σοβαρές πηγές.

"Λένε ότι το μωρό δεν κάνει να κάθεται πριν τους 6 μήνες γιατί θα πάθουν ζημιά τα κόκκαλά του". Ποιοι το λένε; "Όλοι το λένε". Ναι, ποιοι συγκεκριμένα; "Οι γιατροί". Ποιοι γιατροί; Έχεις δει ποτέ επίσημο paper που λέει ότι το μωρό θα πάθει ζημιά στα κόκκαλα αν το κρατάς καθιστό πριν τους 6 μήνες; "Μα έτσι μου είπαν". Η αλήθεια είναι ότι το μωρό σου δεν μπορεί να κάτσει πριν τους 6 μήνες. Δεν μπορεί, γέρνει και πέφτει. Δεν μπορεί = δεν έχει την ικανότητα. Τελείως άλλο πράγμα απ’ το "θα πάθουν τα κόκκαλά του". Και όμως, το ακούσαμε, το ξανακούσαμε, το πιστέψαμε. Μας είπε κάποιος "το λένε οι γιατροί", δηλαδή μας έδωσε το πορτοφόλι κι εμείς απλά δεν το ανοίξαμε. Αρκεί που το πήραμε στα χέρια μας.

Τι είναι σοβαρή πηγή και τι όχι; Μήπως κάποιες φορές αρκεί απλά να έχουμε εμπιστοσύνη; Για να λέει ότι έχει "συνένζυμο Q-10", "ρετινόλη" ή "μπλε και πράσινους κόκκους", θα πει ότι είναι καλό πράγμα, δε χρειάζεται και να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτά. Άσε που και οι σοβαρές πηγές πολλές φορές αντικρούουν τα ίδια τα λεγόμενά τους. Μέχρι πρόσφατα, το να τρως πάνω από τρία αυγά την εβδομάδα ήταν κακό για την υγεία μας, ενώ τώρα και δύο αυγά την ημέρα μπορεί να είναι μια χαρά. Μεγαλώσαμε με την οδηγία "να πίνεις όλο σου το γάλα, κάθε μέρα για γερά κόκκαλα", ενώ τώρα το αγελαδινό γάλα θεωρείται μάλλον κακή διατροφική επιλογή.

To babywearing είναι σχετικά νέα περιοχή. Δεν υπάρχει (ακόμα τουλάχιστον) ως ξεχωριστή ειδικότητα, πανεπιστημιακή κατάρτιση, κλπ. Υπάρχουν σε διάφορες χώρες σχολές babywearing. Θα έλεγα τη λέξη "αναγνωρισμένες", αλλά επειδή εγώ το άνοιξα αυτό το πορτοφόλι, μπορώ να πω πως η λέξη δεν έχει μεγάλο νόημα. (Σε γειτονική μας χώρα, υπήρχε για χρόνια μία σχολή babywearing, μάλωσαν οι δυο ιδιοκτήτριες γιατί δε συμφωνούσαν σε θέματα φιλοσοφίας, τώρα υπάρχουν δύο. Σε άλλη, κοντινή μας χώρα, υπάρχουν τρεις σχολές, η μία είναι "παράρτημα" άλλης χώρας.)

Κάποιοι λένε ότι η εκπαίδευση δεν έχει μεγάλο νόημα. Άλλωστε μιλάμε για μια πρακτική που εφάρμοζαν οι μαμάδες για χιλιάδες χρόνια σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου. Κάποιοι λένε ότι το babywearing "είναι όπως ο θηλασμός, το μαθαίνεις στην πράξη, με το μωρό σου". Άλλοι λένε ότι η τυπική εκπαίδευση είναι απαραίτητη. Άλλο οι πιστοποιημένοι σύμβουλοι θηλασμού, που εκπαιδεύτηκαν και πέρασαν εξετάσεις και άλλο οι φίλες σου. Άλλοι λένε ότι η προσωπική εμπειρία είναι απαραίτητη. Άλλο είναι να έχεις διαβάσει είκοσι βιβλία για το θηλασμό και άλλο να έχεις θηλάσει τρία παιδιά. Κάποιοι λένε πως η κλινική εμπειρία είναι πολυτιμότερη. Άλλο είναι να έχεις θηλάσει τρία παιδιά και άλλο να έχεις βοηθήσει στην πράξη εκατοντάδες μαμάδες να θηλάσουν τα μωρά τους.

Εγώ λοιπόν έχω θηλάσει τρία παιδιά (από τα οποία μόνο τα δύο με απόλυτη επιτυχία), αλλά για το θηλασμό δε δίνω ποτέ οδηγίες και συμβουλές. Για το babywearing όμως, έχω την τυπική εκπαίδευση (στην Αγγλία, αλλά από γερμανική σχολή, την πιο "παραδοσιακά αυστηρή"). Έχω προσωπική εμπειρία (φόρεσα τρία παιδιά για πολλά χρόνια και δοκίμασα πάνω από 100 – στην κυριολεξία – διαφορετικούς μάρσιπους). Έχω και κλινική εμπειρία (βλέπω μαμάδες με τα μωρά τους απ’ το 2006, έχω δει ήρεμα μωρά, δύσκολα μωρά, μωρά με παλινδρόμηση, μωρά με νάρθηκα, μωρά με διορθωτικές μπότες, μωρά με κηδεμόνες, μωρά με ειδικές ανάγκες, γονείς με ειδικές ανάγκες, έχω δουλέψει μαζί με τους φυσιοθεραπευτές και τους γιατρούς που παρακολουθούν τα μωράκια που το χρειάζονται και έχω δουλέψει με babywearing consultants του εξωτερικού με εμπειρία μεγαλύτερη κι απ’ τη δική μου).

Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά μετράει, αν μετράει. Αλλά δεν περιμένω από κανέναν να πιστεύει όλα όσα λέω για το babywearing χωρίς να το ψάξει. Για την ακρίβεια, το αντίθετο: θα ήθελα να σας παρακαλέσω, κάθε φορά που κάποιος σας δίνει το πορτοφόλι του για να το ελέγξετε, να το ελέγχετε πράγματι. Όταν ακούτε "αυτό κάνει κακό στη σπονδυλική στήλη" ή "αυτό κάνει καλό στα ισχία", αναρωτηθείτε λίγο αν αυτό βγάζει νόημα. (Μπορεί να θέλετε να αναρωτηθείτε και τις λεπτομέρειες; τι κακό κάνει; τι καλό κάνει; ποιος το λέει;).

Στην Ελλάδα, έχουμε την περίεργη συνήθεια να δεχόμαστε ως αξιόπιστη πηγή ό,τι είναι απλά ξενόγλωσσο. Άρθρα σε sites ή blogs όπως αυτό εδώ, χρησιμοποιούνται συχνά ως αναφορές και "πηγές" για να υποστηρίξουν απόψεις, χωρίς άλλο ψάξιμο.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, δε θα πιστεύετε πόσο έχουν αλλάξει αυτά που διδάσκονται στο babywearing. Αλλιώς τα λέγαμε το 2006, τότε που χρειαζόμασταν ειδική άδεια για να κάνουμε "συναντήσεις" για το θέμα αυτό και αλλιώς τα λέμε τώρα. Όχι όμως στην ουσία τους, η ουσία είναι ίδια. Άλλωστε, ξαναλέω, το babywearing υπάρχει από τότε που υπάρχουν μαμάδες και μωρά. Και η ουσία είναι: ασφαλή, ήρεμα μωρά, γονείς με ελευθερία κινήσεων και άνεση.

Πάντως, αν θέλετε να το ψάξετε, θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε με λεπτομέρειες κάθε θέμα που σας απασχολεί ή κάθε σημείο που μπορεί να σας προβληματίζει. Ή απλά να ανοίξουμε μαζί το πορτοφόλι. (Μπορώ να εξηγήσω πχ. γιατί πρέπει "τα γόνατα να είναι ψηλά και τα πόδια ανοιχτά". Έχετε την περιέργεια να μάθετε γιατί;)

Διαβάστε επίσης:
"Άλλο δε συνιστάται και άλλο απαγορεύεται"
Βίντεο:
-Τι να προσέχεις πάντα όταν φοράς το μωρό σου
-Βασικές αρχές του babywearing

"Θα μπορώ να θηλάζω και να κάνω δουλειές;"

Από τη στιγμή που μαθαίνουμε ότι περιμένουμε μωρό, για τις περισσότερες μαμάδες, το ένστικτό μας λειτουργεί ακαριαία: "Να είναι το μωρό μου ασφαλές, να είναι καλά, να το προστατέψω.

Το να έχουμε το μωρό μας στην αγκαλιά μας είναι ένας απ’ τους πιο εύκολους τρόπους να ξέρουμε ότι το μωρό μας είναι καλά και γι’ αυτό πολλοί γονείς επιλέγουν να φοράνε το μωρό τους σε μάρσιπο αγκαλιάς απ’ την αρχή. Τα μωρά θέλουν και χρειάζονται αγκαλιά, είναι γενετικά προγραμματισμένα να θέλουν να είναι συνέχεια μαζί με όποιον τα φροντίζει.

Και σιγά σιγά, και στην Ελλάδα, το να φοράμε το μωρό μας, από εκεί που ήταν "αυτό που κάνουν κάτι παλαβές μαμάδες" έχει φτάσει να αναγνωρίζεται ως ένας απ’ τους βασικούς τρόπους να μεγαλώνουμε τα μωρά μας. Δεν είναι πια καθόλου σπάνιο ή "εξωτικό" και όλο και συχνότερα βλέπουμε γονείς στο δρόμο, να φοράνε τα μωρά τους κάνοντας τα ψώνια τους, πηγαίνοντας τα μεγαλύτερα παιδιά τους στο σχολείο, ή απλά κάνοντας έναν περίπατο.

Το θέμα είναι ότι μια νέα μαμά νιώθει συχνά πως όλοι γύρω της περιμένουν από εκείνη να "επιστρέψει στην κανονική της ζωή", νιώθει πως είναι ανάγκη να καταφέρνει να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

"Θα μπορώ να κάνω δουλειές με το μωρό στο Αστεράκι;" με ρωτάνε συχνά. Και σχεδόν εξίσου συχνά: "Θα μπορώ να θηλάζω και να κάνω δουλειές;"
Για πολλές μαμάδες είναι επίσης ζητούμενο να "μπορούν να καλυφθούν" για να θηλάζουν δημόσια. Είμαι κι εγώ μαμά (που θήλασε) και καταλαβαίνω απόλυτα. Και η απάντηση είναι τελικά θετική.  

Όμως νιώθω πάντα την ανάγκη να σημειώσω το εξής: Το να φοράς το μωρό σου είναι κάτι που μαθαίνεται. Το να θηλάζεις το μωρό σου, επίσης. Το να προσπαθείς να τα κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα χωρίς να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να περάσει στάδιο εκμάθησης, μπορεί να σε κάνει να νιώθεις απογοήτευση, ή ότι "δεν τα καταφέρνεις". Μέρα με τη μέρα, καθώς το μωρό σου θα μεγαλώνει κι εσύ θα βρίσκεις τους ρυθμούς σου, το να συνδυάσεις θηλασμό και babywearing θα γίνει σχεδόν αυτόματα. Αλλά τις πρώτες μέρες, που έτσι κι αλλιώς απλά μαθαίνεις το μωρό σου, σε παρακαλώ, μη νιώθεις ότι είσαι υποχρεωμένη να τα κάνεις όλα μαζί. Μπορείς να καθίσεις, να ξεκουραστείς, να θηλάσεις με την ησυχία σου, να παρατηρήσεις με ηρεμία τα σημάδια που σου δίνει το μωρό σου όσο τρώει.

Για την ακρίβεια, τον πρώτο καιρό, είναι σχεδόν υποχρεωτικό να το κάνεις έτσι. Αν έχεις τον νου σου στο πώς να καλυφθείς, δεν θα μπορείς ταυτόχρονα να έχεις τον νου σου στο πώς να τοποθετήσεις σωστά το μωρό σου στο στήθος. Αυτή η αίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε ελεύθερα χέρια και να κάνουμε κι άλλα πράγματα, στο θηλασμό θα πρέπει να καταλαγιάζει. Θηλάζοντας σε μάρσιπο αγκαλιάς, θα μπορείς να έχεις το μωρό στη θέση που θέλεις χωρίς να χρειάζεσαι μαξιλάρια θηλασμού, θα έχεις άνεση να φροντίσεις να πιάσει καλά το μωρό σου, να υποστηρίξεις το στήθος σου όπως πρέπει, να νιώθεις καλά. Είναι όμως άλλο πράγμα να μπορείς να σηκωθείς να ανοίξεις την πόρτα που χτύπησε ή να πιείς ένα ποτήρι νερό και άλλο το να κάνεις κι άλλα πράγματα ταυτόχρονα. Και ποτέ μα ποτέ μην θεωρήσεις ότι μπορείς να αφήσεις τον έλεγχο του μωρού στο μάρσιπο – γι’ αυτό και ποτέ το κεφάλι του μωρού δεν είναι μέσα στο sling στη διάρκεια του θηλασμού. Είναι πάντα στο χέρι σου, το κρατάς εσύ.

Βίντεο με οδηγίες θηλασμού με μωρό σε μάρσιπο Αστεράκι ring sling

Βίντεο με οδηγίες θηλασμού με μωρό σε μάρσιπο Αστεράκι mei tai

Σημείωση: Σχεδόν πάντα, όταν σκεφτόμαστε μωρό που θηλάζει, το σκεφτόμαστε ξαπλωμένο μπροστά στην αγκαλιά της μαμάς. Είναι η θέση που μας μαθαίνουν να θηλάζουμε, γιατί χωρίς την υποστήριξη ενός μάρσιπου, θα χρειαζόμασταν εκατό χέρια ή εκατό μαξιλάρια για να θηλάσουμε το μωρό σε όρθια θέση. Ωστόσο, τα μωράκια θηλάζουν εξαιρετικά σε όρθια θέση (κι εμείς τρώμε καλύτερα όρθιοι απ’ ό,τι ξαπλωμένοι). Η όρθια θέση είναι καλύτερη για την πέψη, για την ελαχιστοποίηση αναγωγών και τη διαχείριση παλινδρόμησης. Στατιστικά, απ’ τις μαμάδες που βλέπω καθημερινά, όποια δοκιμάζει θηλασμό σε όρθια θέση, σπάνια ξαναγυρίζει στην ξαπλωτή, ακόμα και με ring sling.

Δες στο παρακάτω βίντεο νεογέννητο μωράκι που θηλάζει σε μάρσιπο mei tai: 

Όπως θα δεις, το μωράκι τρώει, η μαμά έχει ελεύθερα χέρια, και είναι και αρκετά διακριτικό: δε φαίνεται καθόλου ότι η μαμά θηλάζει όταν η κάμερα είναι μπροστά. Μόνο όταν η κάμερα πάει ακριβώς από πάνω το βλέπουμε. Δε χρειάζεται άλλη κάλυψη, ο γιακάς του mei tai είναι συνήθως αρκετός. 

Σαν κοινωνία, έχουμε συνηθίσει την εικόνα του ξαπλωμένου βρέφους στα χέρια μας. Σε μάρσιπο αγκαλιάς, το μωρό ξαπλώνει μόνο για θηλασμό, μόνο με το κεφάλι στο δικό μας έλεγχο και μόνο για όσο θηλάζει. Για ύπνο ή για βόλτα, τα μωρά σε μάρσιπο αγκαλιάς είναι πάντα σε όρθια θέση, από την πρώτη μέρα.

Τι να προσέχεις πάντα όταν φοράς το μωρό σου:

Βασικές αρχές του babywearing

Είναι πραγματικά υπέροχη αίσθηση το να φοράς το μωρό σου και προσφέρει απίστευτη αυτονομία στις νέες μαμάδες. Αν το κάνεις με ασφάλεια, είναι βέβαιο ότι θα έχεις πολλές φανταστικές στιγμές μαζί με το μωρό σου. Απόλαυσε αυτή την ελευθερία σιγά-σιγά και μάθε να ακούς το μωρό σου κάθε στιγμή, ακόμα κι όταν είναι στο μάρσιπο αγκαλιάς (άρα στην αγκαλιά σου).

Κόμποι, ράντες, σφίξιμο: Συχνή απορία

Στην ομάδα μας στο facebook μια μαμά έβαλε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία:

Το μωρό δεν είναι δεμένο, αλλά είναι στη βασική θέση και γι’ αυτό στέκεται εκεί.

Έχεις δει τις μαμάδες στην Αφρική που φοράνε τα μωρά τους στην πλάτη;
Δεν υπάρχει ύφασμα τους ώμους τους, το μωρό δεν κρέμεται, απλά στηρίζεται κοντά στη μαμά. Σε ένα απ’ τα τεύχη της εφημεριδούλας μας (απ’ το 2011), εξηγούσαμε πώς το μωρό στη θέση αυτή έχει «ενεργητικό ρόλο στην αγκαλιά μας», στην ουσία μας βοηθάει να το κουβαλάμε. Σε ένα απ’ τα unlisted βιντεάκια μας (απ’ το 2013) περιγράφαμε την ίδια βασική αρχή: το μωρό σε μάρσιπο αγκαλιάς δεν κρέμεται, το βάρος δεν είναι στους ώμους (ή στον ένα ώμο αν πρόκειται για sling), απλά έρχεται κοντά μας.

Αυτή η βασική αρχή ισχύει για όλα τα Αστεράκια. Το μωρό δε σφίγγεται, δεν είναι οι ράντες ή ο κόμπος του mei tai που το κρατάει στη βασική θέση.

Στο παρακάτω βίντεο (που φτιάχτηκε για να απαντήσει αντίστοιχη απορία), φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο κόμπος του mei tai είναι χαλαρός.

Γι’ αυτό και δεν παίζει ρόλο αν θα είναι στην πλάτη του μωρού ή στον πωπό του, γιατί δεν περιμένουμε απ’ τον κόμπο να κρατάει το μωρό στη θέση αυτή. Ένα μωρό που είναι στη σωστή θέση σε μάρσιπο αγκαλιάς, δε χρειάζεται τις ράντες για να το κρατήσουν εκεί.

Αν το mei tai που φοράς δεν είναι Αστεράκι και ο κατασκευαστής του mei tai σου επιμένει στις οδηγίες ότι χρειάζεσαι π.χ. να απλώσεις πολύ καλά, πολύ φαρδιές ράντες γύρω απ’ το μωρό σου για να το στηρίξεις, τότε, φυσικά, να ακολουθήσεις τις οδηγίες του mei tai σου. Ωστόσο, στα Αστεράκια, δε χρειάζεται αυτό, το μωρό είναι πάντα στη σωστή θέση, είναι όσο σφιχτά ή όσο χαλαρά θέλεις εσύ (ανάλογα με την ηλικία του), είναι όσο ψηλά ή όσο χαμηλά θέλεις εσύ, και ο κόμπος είναι χαλαρά δεμένος!

Στο παρακάτω βίντεο, ένα μεγάλο και βαρύ μωρό, σε Αστεράκι mei tai, είναι στη σωστή θέση και δεν υπάρχει καν κόμπος, οι ράντες δεν είναι καν δεμένες. Και παρόλα αυτά, η μαμά δεν το κρατάει αλλά το μωρό δε φεύγει απ’ τη σωστή θέση.

Το βίντεο προφανώς έγινε για να εξηγήσουμε τη βασική αρχή της ενεργητικής θέσης, δε θα θέλαμε να κυκλοφορείς έτσι, χωρίς να δέσεις καθόλου! Αλλά δείχνει, νομίζω πολύ ξεκάθαρα, ότι δεν είναι ο κόμπος που κρατάει το μωρό.

Το ίδιο δείχνει κι αυτό, δείτε το, θα σας εκπλήξει:

Όταν προσαρμόζεις σωστά το Αστεράκι σου, το σφίξιμο πάει μόνο σε σένα, το ελέγχεις απόλυτα και σφίγγεις όσο σου αρέσει και όσο νιώθεις άνετα εσύ. Το σφίξιμο δεν πάει ποτέ στο μωρό.

Στις παρακάτω φωτογραφίες, το μωρό σε Αστεράκι mei tai, φορεμένο με τρόπο που δεν βάζει καθόλου βάρος στους ώμους.

Εκείνη την περίοδο, με κάποια μαμά με πρόβλημα στην κλείδα της, αναζητούσαμε το Αστεράκι που θα της ταίριαζε περισσότερο και θα ήταν η ιδανική λύση για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Για άλλη μια φορά, το μωρό ΔΕΝ κρέμεται, γι’ αυτό και τίποτα δεν το σφίγγει ή δεν το ενοχλεί, ούτε στην πλάτη, ούτε στον πωπό, ούτε στα πόδια, ούτε στα γόνατα.

Δες και αυτό:

Και αφού δεν έχει σημασία και αφού ο κόμπος δε σφίγγει, γιατί τον δένω στον πωπό και όχι στην πλάτη του μωρού;  
Δες την απάντηση στο παρακάτω βίντεο:

Είμαι στη διάθεσή σου για απορίες!

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

Δες και αυτό: Γιατί το βάρος ΔΕΝ είναι στα γόνατα

Δε θέλω να ακουμπάνε οι ράντες κάτω!

"Θέλω να βγάλω το μωρό απ' το mei tai, να το βάλω στο αυτοκίνητο στο καρεκλάκι του, και όταν φτάσω να το ξαναφορέσω, χωρίς να ακουμπάνε οι ράντες κάτω!"

Έγινε. πάμε να το δούμε;

Όπως θα δεις, παίρνει λιγότερο από μισό λεπτό ΚΑΙ να το βγάλεις ΚΑΙ να το βάλεις! Οι ράντες δεν πέφτουν καθόλου κάτω και είναι πανεύκολο και πολύ γρήγορο!
Και επειδή βγάζεις τα χέρια σου απ' τις ράντες (όχι το μωρό απ' το mei tai), αυτός ο τρόπος γίνεται το ίδιο εύκολα και με μεγάλο και με μικρό μωρό.
Το έχεις δοκιμάσει;

Τα παλιά που γίνονται καινούρια.

Λοιπόν, αυτή η ανάρτηση είναι για το βιντεάκι που (φαίνεται σαν, αλλά δεν) ανέβηκε πρόσφατα στο κανάλι μου. Θα σας πω όμως και τη μικρή του ιστορία.

Ας υποθέσουμε ότι μια μαμά που φοράει ένα Αστεράκι με το μωρό της έχει μια απορία. Ας υποθέσουμε επίσης ότι η μαμά δε θέλει ή δεν μπορεί να έρθει να το δούμε μαζί από κοντά, ή ότι η απορία είναι κάτι απλό, πχ "Πώς να δένω το mei tai μου χωρίς να ακουμπάνε οι ράντες κάτω;"

Μπορεί η απάντηση να υπάρχει ήδη κάπου στο site (αλλά η μαμά νεογέννητου δεν έχει ποτέ χρόνο να ψάχνει, οπότε καλά κάνει και ρωτάει), θα της στείλω απευθείας το link στην απάντηση. Αν η απάντηση δεν υπάρχει ήδη, ή χρειάζεται κάτι παραπάνω, μπορεί να φτιάξω ένα βιντεάκι ειδικά για να απαντήσω την απορία αυτή. Το βίντεο αυτό είναι συνήθως unlisted στο YouTube (δηλαδή δεν είναι δημοσιευμένο) και το βλέπει μόνο η μαμά που το ζήτησε.

Στο υποθετικό μου σενάριο, μια άλλη μαμά μετά από λίγο καιρό με ρωτάει το ίδιο πράγμα και της στέλνω το ίδιο βίντεο. Και μετά από λίγο ξανά και ξανά.

Και κάπου εκεί, διαπιστώνω ότι ένα βίντεο που φτιάχτηκε για να απαντήσει μία συγκεκριμένη απορία έχει πχ 100 views (δηλαδή το έχω στείλει σε εκατό προσωπικά μηνύματα ή emails, γιατί δεν μπορεί κανείς να το βρει με άλλο τρόπο). Τότε λοιπόν, εκείνο το βιντεάκι, είτε ξαναφτιάχνεται, είτε αλλάζει status στο κανάλι και γίνεται δημόσιο και μπορούν πια να το δουν όλοι.

Κάπως έτσι έγινε μ’ αυτό:

Γυρίστηκε στις αρχές του φθινοπώρου του 2014. Αλλά χθες έγινε πια δημόσιο. Απλά άλλαξα το status, χωρίς τίτλους και credits, γιατί έγινε παλιά, για μία μαμά που δυσκολευόταν να φορέσει το μωρό της στην πλάτη με τους άλλους τρόπους.

Αφιερωμένο σε σένα λοιπόν, Ερμιόνη. Το παιδάκι σου θα είναι πια πολύ μεγάλο για babywearing, αλλά το βιντεάκι "σου" βοηθάει άλλες μαμάδες εδώ και πάνω από δύο χρόνια. (Και βοήθησε και μένα να ξεκολλήσω απ’ το κόλλημα "δε θέλω να με βλέπει κανείς". Σ' ευχαριστώ γι' αυτό.)

Ξανά απ' την αρχή.

Πάνε περίπου τρία χρόνια απ' την τελευταία ανάρτηση. Διάφοροι λόγοι, προσωπικοί, οικογενειακοί, με κράτησαν μακριά απ' το blog. Ήταν απόλυτη ανάγκη να δώσω την προτεραιότητά μου στην οικογένειά μου, στα τρία μου παιδιά.
Ετούτο, το άλλο μου παιδί, το blog, το site, το παραμέλησα κάπως (γκουχ, γκουχ, καλό το "κάπως";).
Δεν παραμέλησα πάντως το babywearing, ούτε τους Αστερογονείς που με χρειάστηκαν. Σήμερα, κοιτούσα στατιστικά. Σ' αυτά τα τρία χρόνια έφτιαξα 23 εκπαιδευτικά βιντεάκια, παρακολούθησα δύο σεμινάρια, είχα 923 εργάσιμες ημέρες "εκεί που είναι τα Αστεράκια", όπου είδα περίπου τα διπλάσια μωράκια, ακόμα περισσότερους γονείς και από κοντά και μέσω skype και έκανα πέντε συναντήσεις babywearing. Πέρασα φάση που δε δούλευα και δε μιλούσα σε κανέναν. Πέρασα φάση εργασιοθεραπείας που δούλευα 18 ώρες την ημέρα. Κάποιοι μάθατε νέα μου κι απ' το singleparent.gr μέσα σ' αυτήν την περίοδο. Πέρασα τελοσπάντων, γενικά, τις φάσεις μου (και σίγουρα θα περάσω κι άλλες).
Αλλά ελπίζω ότι θα λήξει η φάση της ξηρασίας σ' αυτό το μπλογκάκι και όποιος τολμηρός αντέχει την πολυλογία μου και τις κουλές μεταφορές/παρομοιώσεις μου (θυμάστε τη χύτρα;), θα με ξαναβρεί εδώ (σιγά μη μ' έψαχνε κανείς...χαχα).