Τα παλιά που γίνονται καινούρια.

Λοιπόν, αυτή η ανάρτηση είναι για το βιντεάκι που (φαίνεται σαν, αλλά δεν) ανέβηκε πρόσφατα στο κανάλι μου. Θα σας πω όμως και τη μικρή του ιστορία.

Ας υποθέσουμε ότι μια μαμά που φοράει ένα Αστεράκι με το μωρό της έχει μια απορία. Ας υποθέσουμε επίσης ότι η μαμά δε θέλει ή δεν μπορεί να έρθει να το δούμε μαζί από κοντά, ή ότι η απορία είναι κάτι απλό, πχ "Πώς να δένω το mei tai μου χωρίς να ακουμπάνε οι ράντες κάτω;"

Μπορεί η απάντηση να υπάρχει ήδη κάπου στο site (αλλά η μαμά νεογέννητου δεν έχει ποτέ χρόνο να ψάχνει, οπότε καλά κάνει και ρωτάει), θα της στείλω απευθείας το link στην απάντηση. Αν η απάντηση δεν υπάρχει ήδη, ή χρειάζεται κάτι παραπάνω, μπορεί να φτιάξω ένα βιντεάκι ειδικά για να απαντήσω την απορία αυτή. Το βίντεο αυτό είναι συνήθως unlisted στο YouTube (δηλαδή δεν είναι δημοσιευμένο) και το βλέπει μόνο η μαμά που το ζήτησε.

Στο υποθετικό μου σενάριο, μια άλλη μαμά μετά από λίγο καιρό με ρωτάει το ίδιο πράγμα και της στέλνω το ίδιο βίντεο. Και μετά από λίγο ξανά και ξανά.

Και κάπου εκεί, διαπιστώνω ότι ένα βίντεο που φτιάχτηκε για να απαντήσει μία συγκεκριμένη απορία έχει πχ 100 views (δηλαδή το έχω στείλει σε εκατό προσωπικά μηνύματα ή emails, γιατί δεν μπορεί κανείς να το βρει με άλλο τρόπο). Τότε λοιπόν, εκείνο το βιντεάκι, είτε ξαναφτιάχνεται, είτε αλλάζει status στο κανάλι και γίνεται δημόσιο και μπορούν πια να το δουν όλοι.

Κάπως έτσι έγινε μ’ αυτό:

Γυρίστηκε στις αρχές του φθινοπώρου του 2014. Αλλά χθες έγινε πια δημόσιο. Απλά άλλαξα το status, χωρίς τίτλους και credits, γιατί έγινε παλιά, για μία μαμά που δυσκολευόταν να φορέσει το μωρό της στην πλάτη με τους άλλους τρόπους.

Αφιερωμένο σε σένα λοιπόν, Ερμιόνη. Το παιδάκι σου θα είναι πια πολύ μεγάλο για babywearing, αλλά το βιντεάκι "σου" βοηθάει άλλες μαμάδες εδώ και πάνω από δύο χρόνια. (Και βοήθησε και μένα να ξεκολλήσω απ’ το κόλλημα "δε θέλω να με βλέπει κανείς". Σ' ευχαριστώ γι' αυτό.)