Με ... μεγάλη απόσταση απ' το πρότυπο

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μου ως μαμά που δε θα ήθελα καθόλου να δουν το φως της δημοσιότητας.

Στιγμές όπως αυτή:

(πώς μαθαίνω στο μωρό μου να βάζει το δάχτυλο στο στόμα και να γλείφει το σοκολατένιο μίγμα για κέικ - μαλλί τρελλής, κουζίνα χάος, νεογέννητο στην πλάτη σε mei tai)

αλλά και αυτή:

(πώς υποκύπτω στον πειρασμό για ένα τεράστιο κομμάτι τούρτας γενεθλίων, ενώ έχω πάρει καμιά δεκαριά κιλά αφού γέννησα και με το μωρό να κοιμάται πάνω μου)

και αυτή:

(πώς φτιάχνω τα νύχια μου ενώ το μωρό μου θηλάζει στο sling μου - ναι, κάποτε έκανα και μανικιούρ...)

και αυτή:

(πώς όταν το μωρό δεν κάθεται ήσυχο παρά μόνο πάνω μου, δε διστάζω να βάλω πλυντήριο μαζί της)

Και ναι, αυτές οι στιγμές (και πολλές άλλες σαν κι αυτές) δε θα ήθελα κανονικά να δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας (και ντρέπομαι γι' αυτές όσο δεν παίρνει).

Όμως ήρθε η ώρα να τα βγάλω όλα τα άπλυτά μου στη φόρα και να το παραδεχτώ: αν νομίζετε ότι είμαι η τέλεια μαμά τριών παιδιών, που έχει ένα νοικοκυρεμένο και άψογα τακτοποιημένο σπίτι, που δε θυμώνει ποτέ, που ποτέ δε βαριέται να διαβάσει άλλο ένα παραμύθι, που τα προλαβαίνει όλα και τα κάνει όλα τέλεια, σας έχω εξαπατήσει. Απέχω πολύ απ' αυτό το πρότυπο (και ντρέπομαι αφάνταστα όταν καταλαβαίνω πως κάποιοι έχουν αυτή την εντύπωση - προφανώς, μετά απ' αυτή την ανάρτηση τέτοιες εντυπώσεις γκρεμίστηκαν φαντάζομαι!)

Είμαι τόσο μακριά απ' αυτό το πρότυπο της "τέλειας μαμάς", και το ξέρω τόσο καλά, που δε θα τα καταφέρω να πάω αυτό το Σάββατο (7/5/2011) στην εκδήλωση "Deconstructing Mommy" που θα γίνει με στόχο να συζητηθεί αυτό το θέμα. Καλή επιτυχία Μαριάννα και Στέλλα, καλή "αποδόμηση" μαμάδες!