Στο babywearing group στο Facebook έχουμε συχνά την ευκαιρία να συζητάμε απορίες και να ανταλλάσσουμε απόψεις και εμπειρίες για το babywearing. Πριν από λίγες μέρες, μια μαμά ρωτούσε πώς μπορεί να έχει την τσάντα της ενώ φοράει το μωρό της στο ring sling. Σκέφτηκα ότι ίσως είναι καλό να μοιραστούμε και εδώ μερικές εναλλακτικές:
Εμένα με βολεύει να φοράω μια τσάντα που έχει κοντά λουριά στην αντίθετη πλευρά απ' τους κρίκους (όπως θα τη φορούσα κανονικά, το sling δεν επηρεάζει καθόλου).
Όταν η τσάντα μου έχει μακρύ λουρί, μπορεί να τη βάζω και σταυρωτά, με την ίδια κατεύθυνση που φοράω και το sling μου. (Κάποια γνωστή μου fashionista μου είπε ότι αυτό δεν είναι και πολύ in, αλλά εγώ ποτέ δεν έβαλα "τα κάλλη" μπροστά στην άνεσή μου, είμαι λίγο out, το ξέρω...)
Συχνά πάντως παίρνω και σακίδιο πλάτης, το οποίο επίσης φοράω κανονικά, χωρίς πρόβλημα.
Ξέρετε εκείνα τα βιβλία-ημερολόγια-άλμπουμ που κάνουν δώρο στα νεογέννητα μωρά όπου η μαμά καταγράφει την "ιστορία" του μωρού (το πρώτο χαμόγελο, το πρώτο δόντι, την πρώτη βόλτα, τις πρώτες λέξεις, κλπ.); Έχουν χώρο να κολλήσεις το "βραχιολάκι" απ' το μαιευτήριο, το πρώτο υπερηγογράφημα και συνήθως φωτογραφίες από διάφορες στιγμές-ορόσημο: τα πρώτα Χριστούγεννα του μωρού, την πρώτη φορά που έκλαψε, τα πρώτα γενέθλια, τα αγαπημένα παιχνίδια, τη βάφτιση...
Έχω τουλάχιστον τρία-τέσσερα τέτοια ημερολόγια για κάθε παιδί (μου τα έχουν κάνει δώρο), που είναι άδεια γιατί δεν προλαβαίνω να καταγράψω αυτές τις πληροφορίες. Όμως κάποια στιγμή που θα έχω χρόνο (όταν πάρω σύνταξη, χαχα, καλό ε;) θα τα γεμίσω όλα και με το παραπάνω. Υλικό έχω! Μ' αρέσει αυτό το υλικό, το συγκεντρώνω με ευλάβεια από τη στιγμή που έμαθα ότι περιμένω το πρώτο μου μωρό. Έχω φωτογραφίες απ’ όλες αυτές τις στιγμές που "ζητάνε" αυτά τα βιβλιαράκια, αλλά έχω κι άλλες. Έχω το γιο μου να βάζει αέρα στα λάστιχα του αυτοκινήτου μαζί με τον μπαμπά του, έχω την κόρη μου να σκουπίζει με το vetex το πάτωμα, έχω το μωρό να κάνει τρελές χαρές που ανακάλυψε τι ωραία που είναι να παίζεις στην άμμο... Μ’ αρέσουν αυτές οι φωτογραφίες, είναι για μένα πολύτιμο αρχείο και τις ψάχνω με κάθε ευκαιρία.
Έχω την εντύπωση ότι δεν είμαι η μόνη που μαζεύει τέτοιες στιγμές. Βάζω στοίχημα ότι όποιος πήγε στο Αττικό Πάρκο για πρώτη φορά έβγαλε φωτογραφίες, ότι όποιος βάφτισε το μωρό του στήθηκε για φωτογραφίες πριν και μετά, ότι οι περισσότερες γυναίκες έχουν κάποιες τουλάχιστον φωτογραφίες απ’ τον τοκετό τους (ή λίγο πριν ή λίγο μετά), ότι οι περισσότεροι γονείς έχουν φωτογραφίες απ' το μωρό τους να πλατσουρίζει με τα νερά στο μπαλκόνι, απ’ τις πρώτες αθλητικές επιδείξεις, απ' την πρώτη σχολική παράσταση.
Οι πιο ωραίες απ’ αυτές τις στιγμές κατά τη γνώμη μου είναι οι πιο καθημερινές, αυτές που πιάνει το μάτι σου και λες "θέλω να θυμάμαι", το γιο μου να παρηγορεί τη μικρή του αδελφή που χτύπησε, τα πιτσιρίκια μου να χαζεύουν και τα τρία μαζί ένα καινούριο παιχνίδι, να πασαλείβονται με σοκολάτες, να κάνουμε "χαρτοκολλητική" στο τραπέζι. Ακόμα και τα δύσκολα, τα πρώτα μας ράμματα, η μικρή να κάνει εξετάσεις στο νοσοκομείο, η πρώτη αιμοληψία... ακόμα κι αυτά, είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και τα μαζεύω κι αυτά.
Έχω άπειρες τέτοιες στιγμές, η κάμερα στο κινητό και η φωτογραφική μηχανή είναι πάντα εδώ, σε ετοιμότητα και ευτυχώς την ίδια διάθεση έχουμε όλοι στο σπίτι. Ο άντρας μου φωτογραφίζει με τη δική του μηχανή συνέχεια και ο Βασίλης (πέντε χρονών) θέλει ήδη να φωτογραφίζει τα πάντα και έχει τραβήξει μερικές πολύ καλές οικογενειακές φάσεις!
Δεν είναι καλλιτεχνικές φωτογραφίες, δεν μας ενδιαφέρει ο φωτισμός, τα χρώματα, αλλά οι στιγμές, οι αναμνήσεις. Κάπως σαν εκείνα τα άλμπουμ-ημερολόγια των μωρών, για όλη μας την οικογένεια.
Εννοείται ότι όσο έχω μωρό που δεν περπατάει, το μωρό σ’ αυτές τις στιγμές είναι συνήθως πάνω μου. Και εννοείται ότι πάνω μου σημαίνει σε μάρσιπο αγκαλιάς. Το babywearing είναι σημαντικό μέρος της ζωής μου και αναπόφευκτα αποτυπώνεται αυτό και στις φωτογραφίες.
(Για κάθε φωτογραφία που έχει babywearing μέσα, υπάρχει συνήθως μια αντίστοιχη, χωρίς αυτό, ανάλογα με το ποιος κρατάει την κάμερα και ποιος κρατάει το μωρό. Είναι υποχρεωτικό συνήθως, εκείνος που κρατάει την κάμερα να μη φαίνεται στις φωτογραφίες, ε; )
Τούτο δω είναι ένα προσωπικό ιστολόγιο. Δε γράφεται από μεγάλη ομάδα, δε σχολιάζει την επικαιρότητα, δεν απευθύνεται σε όλους. Και δεν είναι το ιστολόγιο μιας μαμάς που γράφει για τα παιδιά της. Το "προφίλ blogger" εκεί δίπλα το λέει καθαρά απ’ την αρχή. Είναι το ιστολόγιο μιας μαμάς babywearer. Αν δεν έχει μέσα babywearing δεν αφορά αυτό το blog (έτσι οι χαρτοκολλητικές μας δραστηριότητες μένουν στο αυστηρά προσωπικό αρχείο). Αν έχει μέσα babywearing, χωράει και μπορεί να μπει. Μπορεί να μπει αν είναι μια καλή ιδέα, "να τι θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί με το μωρό μας για να περάσουμε όμορφα", μια καλή λύση, "πώς πας στην παιδική χαρά με δύο μωρά;", κάτι που ενθαρρύνει το babywearing, "πόσο όμορφες είναι οι αγκαλιές!", κάτι που μπορεί να μας ενώνει, "πώς βοηθάς το μεγαλύτερο παιδί σου να μη νιώθει ότι χάνει τη μαμά του όταν έρχεται το καινούριο μωρό;".
Δεν οφείλω να δώσω λογαριασμό σε κανέναν σχετικά με το προσωπικό μου ιστολόγιο. Δε χρειάζεται να βάλω agenda στο τι χωράει και τι δε χωράει εδώ μέσα. Και δεν κάνω αυτή την ανάρτηση επειδή ένιωσα ότι προκλήθηκα. Την κάνω ας πούμε συμπληρωματικά προς εκείνο το προφίλ. Αυτό είναι ένα προσωπικό ιστολόγιο και όποτε θέλω γράφω και πιο προσωπικά πράγματα. Και όποτε θέλω γράφω και αυτά που έμαθα για το babywearing και μπορεί να βοηθήσουν κι άλλους. Και όσο μπορώ τα γράφω με παραδείγματα, με βίντεο, με φωτογραφίες, με τεκμηρίωση και με διάθεση να ακόυσω μια αντίστοιχα τεκμηριωμένη αντίθετη άποψη.
Συζητάμε συχνά τους μάρσιπους αγκαλιάς και την επίδρασή τους στη σπονδυλική στήλη των μωρών (ειδικά όταν φοράμε το μωρό μας στην όρθια θέση). Δεν είμαι γιατρός, αλλά θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω με απλά λόγια αυτά που οι γιατροί λένε γι’ αυτό το θέμα.
Όπως ξέρετε, η σπονδυλική μας στήλη (αν την κοιτάξουμε απ’ το πλάι) δεν είναι μια ίσια γραμμή, έχει καμπύλες, οι οποίες μας βοηθούν να κινούμαστε με ευελιξία και να κρατάμε την ισορροπία μας, αλλά και να αντέχουμε την πίεση που βάζουν στο σώμα μας οι καθημερινές μας δραστηριότητες, το τρέξιμο, το περπάτημα, κλπ.(*)
Οι καμπύλες αυτές όμως δεν υπάρχουν από τη γέννησή μας. Τα μωρά μας γεννιούνται με μια φυσικά καμπυλωτή πλατούλα (σε σχήμα C) και δημιουργούν τις καμπύλες της σπονδυλικής τους στήλης καθώς μεγαλώνουν και προσαρμόζουν το σώμα τους στο περιβάλλον. Όταν δυναμώνουν τους μύες στο λαιμό τους και μαθαίνουν να στηρίζουν μόνα τους το κεφαλάκι τους, δημιουργείται η λόρδωση στην αυχενική μοίρα (4 στην εικόνα). Αργότερα που τα μωρά μας μαθαίνουν να κάθονται, να μπουσουλάνε, και στη συνέχεια να στηρίζουν το βάρος τους στα πόδια τους, δημιουργείται η κύφωση στη θωρακική μοίρα (3 στην εικόνα) καθώς και η λόρδωση στην οσφυϊκή μοίρα (2 στην εικόνα).
Με άλλα λόγια η πλάτη ενός μωρού δεν είναι ίσια και δεν θα ‘πρεπε να την εξαναγκάζουμε να είναι ίσια. Ένας μάρσιπος με σκληρή και άκαμπτη ίσια «πλάτη» δεν είναι το ζητούμενο για το μωρό μας. Δε θα ήταν καλύτερο ο μάρσιπος να προσαρμόζεται στο μωρό και όχι το μωρό στο μάρσιπο;
Άλλωστε, το να παραμένει για πολλές ώρες ένα βρέφος ξαπλωμένο σε επίπεδη επιφάνεια, μπορεί να αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης πλαγιοκεφαλίας ή βραχυκεφαλίας, όπου το εύπλαστο και ευλύγιστο κεφαλάκι του μωρού παίρνει επίπεδο σχήμα, όπως ακουμπά στο κρεβάτι ή στην κούνια του μωρού.
Ωστόσο, το ίδιο «περιοριστικό» θα ήταν για την ανάπτυξη του μωρού μας το να αναγκάζεται να περνά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του ξαπλωμένο σε ειδικά βρεφικά μαξιλαράκια που κρατάνε το σώμα του σε καμπτική θέση, ή σε καρεκλάκια αυτοκινήτου. Μπορεί η πλάτη τους να υποστηρίζεται σωστά, όμως χωρίς την ευκαιρία να «τα βάλουν με τη βαρύτητα», τα μωρά μπορεί να δυσκολευτούν να αποκτήσουν τη μυϊκή δύναμη που χρειάζονται για να στηρίξουν το κεφάλι τους. Σύμφωνα με την International Chiropractic Pediatric Association η πολύωρη παραμονή των μωρών σε τέτοια καθισματάκια/ρηλάξ μπορεί να επηρεάσει τη σωστή ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης και τον τρόπο που δημιουργούνται οι καμπύλες που αναφέραμε πιο πάνω.
Μην παρεξηγήσετε πάντως, σε καμία περίπτωση αυτό δε σημαίνει ότι μερικές βόλτες με το καρότσι ή κάποιες ώρες στο ρηλάξ θα προκαλέσουν καταστροφή στην ανάπτυξη του μωρού μας! Η αλήθεια είναι όμως ότι τα μωρά βοηθιούνται πολύ από την αγκαλιά μας και από το να περνούν χρόνο σε όρθια στάση. Καθώς η μαμά περπατάει, σταματάει ή αλλάζει κατεύθυνση, το σώμα του μωρού δουλεύει με φυσικό τρόπο κόντρα στη βαρύτητα για να διατηρήσει τη θέση του. Η δύναμη της βαρύτητας είναι ένα θετικό στοιχείο στην ανάπτυξη του μωρού μας. Εξασκεί τους μύες του, κάνει μικρές διορθωτικές κινήσεις ισορροπίας που το βοηθούν να δυναμώσει και να μάθει να στηρίζει το κεφάλι του και να ελέγχει το σώμα του.
Σκεφτείτε τα πολύ μικρά, νεογέννητα μωράκια. Όταν ξαπλώνουμε ένα νεογέννητο βρέφος ανάσκελα, εκείνο μαζεύει τα ποδαράκια του προς την κοιλιά του, σε μια "εμβρυϊκή στάση". Είναι η στάση που τα ηρεμεί και τα βοηθάει περισσότερο, τόσο στις πεπτικές τους λειτουργίες όσο και στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματός τους (έχουν περισσότερο λίπος στην πλάτη, και τα κύτταρα που ρυθμίζουν πιο αποτελσματικά τη θερμοκρασία του σώματος είναι περισσότερο πίσω παρά μπροστά στην κοιλιά τους, γι' αυτό και τους αρέσει να είναι καλυμμένο το στομαχάκι τους).
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και όταν παίρνουμε ένα νεογέννητο μωράκι στην αγκαλιά μας, μπροστά στο στήθος μας. Το μωρό σηκώνει τα γονατάκια του και ακουμπά την κοιλίτσα του στη δική μας. Είναι η θέση που του έρχεται φυσικά, η θέση που νιώθει ότι το προστατεύει, το κρατάει άνετο και ζεστό.
Και εδώ ξανάρχεται η ερώτηση: "Γιατί τότε ο παιδίατρός μου λέει ''όχι'' στο μάρσιπο;"
Υπάρχουν πάρα πολλοί παιδίατροι που υποστηρίζουν θερμά τους μάρσιπους αγκαλιάς και τους συνιστούν για τα μωρά μας. Υπάρχουν όμως και κάποιοι παιδίατροι που, παρόλο που υποστηρίζουν την αγκαλιά, δεν έχουν μεγάλη εμπειρία σχετικά με τους μάρσιπους. Μπορεί όταν σκέφονται «μάρσιπος» να έχουν στο μυαλό τους τους συμβατικούς μάρσιπους που γνωρίσαμε ευρέως τη δεκαετία του '80 και του '90 που δεν προσφέρουν επαρκή στήριξη κεφαλιού, που έχουν τρύπες για να βγαίνουν τα πόδια του μωρού, το οποίο σ’ εκείνους τους μάρσιπους κρέμεται απ’ τον καβάλο, με τα πόδια του να πέφτουν προς τα κάτω χωρίς καμία υποστήριξη.
Ειδικά όταν το μωρό κοιτάζει προς τα έξω (όχι προς τη μαμά ή τον μπαμπά), το κέντρο βάρους μετατοπίζεται, οι ώμοι το μωρού πιέζονται προς τα πίσω, τα μωράκια δεν έχουν αναπτυγμένο μυϊκό τόνο στην κοιλιά και έτσι η πλάτη τους στη θέση αυτή βρίσκεται σε υπερέκταση. Η καμπύλη της δηλαδή είναι η ανάποδη απ' αυτή που το μωρό μας έχει κανονικά (λόρδωση αντί για κύφωση). Όλο το βάρος του μωρού συγκρατείται από ένα στενό τμήμα μάρσιπου ανάμεσα στα πόδια του, και το μωρό είναι στην κυριολεξία κρεμασμένο.
Οι παραπάνω φωτογραφίες δείχνουν ίσως τους μάρσιπους που κάποιοι γιατροί έχουν στο μυαλό τους όταν λένε ότι δεν είναι καλοί για τα μωρά μας. Σε αντίθεση με τους μάρσιπους αγκαλιάς (slings, mei tais, wraps, pouches ή κάποια soft-structured carriers), στους συμβατικούς μάρσιπους που βρίσκουμε στα καταστήματα, συναντάμε συχνά την ανάποδη κύρτωση στην πλάτη του μωρού (υπερέκταση), τα κρεμασμένα πόδια και την αφύσικη κλίση της λεκάνης του μωρού. Παρόλο που το μωρό απολαμβάνει τα οφέλη του να είναι κοντά στη μαμά του, οι παιδίατροι που διαφωνούν με τη χρήση τέτοιων μάρσιπων έχουν δίκιο!
Όμως σ’ ένα μάρσιπο αγκαλιάς, το μωρό είναι ακριβώς όπως όταν το κρατάμε στην αγκαλιά μας, με το ύφασμα να φτάνει ως το πίσω μέρος του γονάτου υποστηρίζοντας επαρκώς τα πόδια. Αυτό βοηθάει τη σωστή τοποθέτηση της λεκάνης και της σπονδυλικής στήλης. Η θέση είναι απολύτως φυσική.
Σύμφωνα με τη Dr. Maria Blois και τις έρευνές της σε πρόωρα μωράκια που τοποθετήθηκαν σε όρθια θέση στην αγκαλιά της μαμάς τους, η αναπνοή τους ήταν καλύτερη και πιο στρωτή απ’ ό,τι τα μωράκια σε θερμοκοιτίδα, τα επεισόδια άπνοιας και βραδυκαρδίας ήταν σαφώς λιγότερα και η πρόσληψη οξυγόνου ακριβώς ίδια.
Γενικότερα όμως, σε όλα τα μωρά, η όρθια θέση στην αγκαλιά της μαμάς ή του μπαμπά έχει πολλά πλεονεκτήματα, αρέσει καλύτερα στα μωρά, τα βοηθάει με προβλήματα παλινδρόμησης αλλά και με την αίσθηση ισορροπίας τους.
Και τότε γιατί μας νοιάζει τόσο "να μην καμπουριάζει το μωρό";
Μας νοιάζει για την αναπνοή του! Φανταστείτε τον εαυτό σας σε μια πολύ κουλουριασμένη θέση, ακουμπήστε το σαγόνι σας στο στήθος σας και σκύψτε προς τα εμπρός. Θα διαπιστώσετε ότι δυσκολεύεστε να αναπνεύσετε. Ειδικά στα νεογέννητα μωράκια που δεν μπορούν να στηρίξουν σωστά το κορμάκι τους, είναι σημαντικό να τα βοηθήσουμε να κρατήσουν τους αεραγωγούς ανοιχτούς, να μην πέφτει το κεφάλι τους μπροστά, να μην είναι διπλωμένα στην κοιλιά.
Διαβάστε τη σχετική ανάρτηση σχετικά με την τοποθέτηση νεογέννητων μωρών σε μάρσιπους αγκαλιάς και δείτε οπωσδήποτε (με ήχο) το παρακάτω βίντεο που δείχνει πώς πρέπει να υποστηρίζεται η πλάτη σε ένα νεογέννητο μωράκι ώστε να αναπνέει άνετα:
Να λοιπόν άλλος ένας λόγος γιατί ένας μάρσιπος αγκαλιάς πρέπει να έχει ανοιχτή ουρά και να προσαρμόζεται ελεύθερα και να ένας απ’ τους λόγους που ένα καλό ring sling είναι προτιμότερο για νεογέννητα απ’ ό,τι ένα pouch.
(*) Η σπονδυλική στήλη έχει τέσσερα φυσιολογικά κυρτώματα. Δυο από αυτά στρέφουν το κυρτό προς τα εμπρός (αυχενική και οσφυϊκή μοίρα) και δυο στρέφουν το κυρτό προς τα πίσω (θωρακική και ιεροκοκκυγική μοίρα).
Έχω την ευκαιρία να κάνω πολλά ωραία, μόνο και μόνο επειδή είμαι μαμά!
Μπορώ να νιώθω περήφανη για τα παιδιά μου, ό,τι κι αν κάνουν!
Μπορώ να κάνω χαζομαρούλες, όπως το να κάνω τραμπάλα στην παιδική χαρά με το γιο μου (και το μωρό μου μαζί)!
Μπορώ να περάσω πάνω από μισή ώρα διαλέγοντας παιδικά dvd (και να τα δω και μαζί τους μετά)!
Μπορώ να λουφάρω όταν άλλοι δουλεύουν (μαστορεύουν ας πούμε) και να έχω απλά τη ... γενική επίβλεψη μαζί με τα παιδιά!
Μπορώ να το παίζω κουλ και άνετη, ακόμα κι αν κουβαλάω εξοπλισμό τριών παιδιών και είμαι φορτωμένη τρελά!
Μπορώ να έχω πάντα μια καλή δικαιολογία για φωτογραφίες (οικογενειακές ντε)!
Μπορώ να ευχαριστιέμαι αγκαλιές και φιλιά (με κάθε ευκαιρία)!
Μπορώ να απολαμβάνω την παρέα άλλων γονιών με τα μωρά τους!
Μπορώ να γελάω με την καρδιά μου, μου κάνει καλό να είμαι μαμά!
Και τέλος, μπορώ να απαντήσω στην πρόσκληση της newagemama που συγκεντρώνει όλα τα καλά του να να είμαστε γονείς (ακόμα κι αν το δικό μου blogάκι είναι θεματικό και πολύ σπάνια καταφέρνω να ανταποκριθώ σε παρόμοιες προσκλήσεις)!
Όπως ξέρετε, κάθε μήνα (σχεδόν ανελλιπώς από τον Ιανουάριο του 2007) πραγματοποιούνται δωρεάν συναντήσεις με θέμα το babywearing. Αρκετοί αναρωτιούνται "τι είναι αυτές οι συναντήσεις; Θα μάθω να χρησιμοποιώ το sling μου εκεί; Θα με βάλουν να αγοράσω μάρσιπο; Είναι ένα μέρος όπου μαζεύονται διάφοροι οικολόγοι;"
Ας δούμε κάποιες απ’ τις πιο συχνές ερωτήσεις:
1. Τι γίνεται στις συναντήσεις;
Συχνά οι συναντήσεις έχουν κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Κατά καιρούς έχουμε συζητήσει σχετικά με θέματα ασφάλειας, επιλογής κατάλληλου μάρσιπου, τεχνικών για ευκολότερο babywearing κλπ. Σχεδόν σε κάθε συνάντηση όμως παρουσιάζουμε τους βασικούς τύπους μάρσιπων αγκαλιάς και συζητάμε τα υπέρ και τα κατά του κάθε τύπου. Οι γονείς δοκιμάζουν μάρσιπους διαφόρων τύπων και κατασκευαστών από τη συλλογή του babywearing group ή φοράνε τα μωράκια τους με τους δικούς τους μάρσιπους (όποιας μάρκας κι αν είναι). Ανάλογα με το χώρο που φιλοξενεί τη συνάντηση, μεγαλύτερα παιδάκια παίζουν με τα παιχνίδια, σε ένα ασφαλές περιβάλλον.
2. Τι μπορώ να μάθω;
Μπορείς να βρεις βοήθεια για να χρησιμοποιείς σωστά το μάρσιπο που ήδη έχεις, να μάθεις νέες θέσεις και νέους τρόπους να φοράς το μωρό σου με το δικό σου μάρσιπο, να λύσεις απορίες (π.χ. για το θηλασμό σε μάρσιπο, για τις θέσεις στην πλάτη, κλπ.) και να δοκιμάσεις ένα μάρσιπο που σ’ ενδιαφέρει. Θα έχεις την ευκαιρία να δεις άλλους γονείς σαν κι εσένα, να ανταλλάξετε απόψεις, να μάθεις πώς εκείνοι επιλέγουν να φοράνε το μωρό τους.
3. Είναι για μένα; Θα είστε όλοι χίπηδες και οικολόγοι; Είναι μόνο για μαμάδες;
Είναι σίγουρα και για σένα. Έρχονται και κάποιοι χίπηδες, έρχονται οικολόγοι, έρχονται συντηρητικοί, σοφιστικέ, μοδάτοι και mainstream. Έρχονται πολλοί μπαμπάδες αλλά και συχνά γιαγιάδες (μια φορά ήρθε και μια νταντά με το μωράκι που κρατούσε τα πρωινά.). Έρχονται γονείς αλλά και μέλλοντες γονείς. Όλοι έχουν πολλά να κερδίσουν μαθαίνοντας για το babywearing. Το ίδιο ισχύει και για τις πεποιθήσεις μας: ανεξάρτητα απ’ το γονεϊκό στυλ του καθενός, απ’ το αν είναι υπέρ ή κατά του θηλασμού, του φυσικού τοκετού, ή του attachment parenting, η συνάντηση αφορά όσους ψάχνουν έναν εύκολο και άνετο τρόπο να έχουν το μωρό τους αγκαλιά.
4. Θα με βάλετε να αγοράσω κάτι;
Στις συναντήσεις ΔΕΝ πραγματοποιούνται πωλήσεις. Για την ακρίβεια δεν υπάρχουν μάρσιποι προς πώληση (ακόμα κι αν ήθελες να αγοράσεις κάτι, δεν μπορείς). Δεν υπάρχουν διαφημιστικά φυλλάδια καμιάς μάρκας, δεν προωθείται κανένας τύπος μάρσιπου, δεν υποστηρίζεται κανένας κατασκευαστής. Δεν είναι ανάγκη να δηλώσεις συμμετοχή από πριν, δεν θα συμπληρώσεις πουθενά τα στοιχεία σου, δεν χρειάζεται να μείνεις ως το τέλος αν δε θέλεις. Η συνάντηση οργανώνεται και συντονίζεται εθελοντικά με μοναδικό στόχο την υποστήριξη του babywearing και όσων θέλουν να το γνωρίσουν.
Πάρτε το μωρό σας, πάρτε το sling σας (αν έχετε), πάρτε την καλή σας διάθεση και ελάτε στην επόμενη συνάντηση. Θα χαρούμε να σας δούμε!
υ.γ. Οι συναντήσεις πραγματοποιούνται σε χώρους που μπορούν να δεχτούν μωρά και παιδιά με ασφάλεια. Ευχαριστούμε το μη κερδοσκοπικό σύλλογο γονέων Friends’ Corner, το HOPE Centro Rosas, την Ευτοκία, την Ένωση Πολύτεκνων Γυναικών Ελλάδος "η Ροδιά", αλλά και τις μαμάδες που στο παρελθόν έχουν φιλοξενήσει τις συναντήσεις babywearing (και όσες προσφέρθηκαν να το κάνουν).
Μια μέρα σαν όλες τις άλλες η χθεσινή, που όμως, όπως και κάθε μέρα που περνάει με τρία παιδιά, ήταν πολύ ξεχωριστή!
Ο Βασίλης και η Ρέα συμμετείχαν σε "αθλητικές επιδείξεις". Είχε πολλά αυτοκίνητα, παρκάραμε μακριά και ο «αθλητισμός» ξεκίνησε λίγο νωρίτερα απ’ το προβλεπόμενο, με βάδην!
Όμως στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε απ’ όλα, λίγο τέννις, λίγο μπάσκετ, λίγο σκυταλοδρομία, λίγο κυνήγι μωρού που μπουσουλάει (!) και ένα εντυπωσιακό φινάλε!
Η μικρή σύντομα κουράστηκε και δίψασε, αλλά αυτό δε μας πτόησε διόλου! Μόνο που έχασε τη βράβευση, αφού κοιμόταν στο sling, παρά τις ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα!
Και παρά τις προσπάθειες που έκαναν τα αδέλφια της να την ξυπνήσουν, συνέχισε τον ύπνο της ενώ εμείς καμαρώναμε τα μετάλλιά μας (πήραν όλα τα παιδάκια, αφού επρόκειτο πράγματι για "επιδείξεις" και όχι για αγώνες!)
Τα ωραία συνεχίστηκαν. Για πρώτη φορά για φέτος φάγαμε το μεσημέρι στο μπαλκόνι μας, ήταν τέλεια, σαν να είμαστε διακοπές! Φτιάξαμε ψωμάκια (δεν το κάνουμε συχνά, απλά μας έπιασε οίστρος) και τα πιτσιρίκια μου τα ευχαριστήθηκαν πολύ!
Ήταν μια ωραία μέρα, η χθεσινή «ημέρα της μητέρας»! Το λέω συχνά: έχουμε υγεία, έχουμε ο ένας τον άλλον, περνάμε καλά, με τις μικρές, καθημερινές μας χαρές. Αυτές είναι οι καλύτερες αποδείξεις ότι, παρά τις δυσκολίες, η ζωή είναι γενναιόδωρη μαζί μας και γι’ αυτό νιώθω ευγνωμοσύνη!
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μου ως μαμά που δε θα ήθελα καθόλου να δουν το φως της δημοσιότητας.
Στιγμές όπως αυτή:
(πώς μαθαίνω στο μωρό μου να βάζει το δάχτυλο στο στόμα και να γλείφει το σοκολατένιο μίγμα για κέικ - μαλλί τρελλής, κουζίνα χάος, νεογέννητο στην πλάτη σε mei tai)
αλλά και αυτή:
(πώς υποκύπτω στον πειρασμό για ένα τεράστιο κομμάτι τούρτας γενεθλίων, ενώ έχω πάρει καμιά δεκαριά κιλά αφού γέννησα και με το μωρό να κοιμάται πάνω μου)
και αυτή:
(πώς φτιάχνω τα νύχια μου ενώ το μωρό μου θηλάζει στο sling μου - ναι, κάποτε έκανα και μανικιούρ...)
και αυτή:
(πώς όταν το μωρό δεν κάθεται ήσυχο παρά μόνο πάνω μου, δε διστάζω να βάλω πλυντήριο μαζί της)
Και ναι, αυτές οι στιγμές (και πολλές άλλες σαν κι αυτές) δε θα ήθελα κανονικά να δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας (και ντρέπομαι γι' αυτές όσο δεν παίρνει).
Όμως ήρθε η ώρα να τα βγάλω όλα τα άπλυτά μου στη φόρα και να το παραδεχτώ: αν νομίζετε ότι είμαι η τέλεια μαμά τριών παιδιών, που έχει ένα νοικοκυρεμένο και άψογα τακτοποιημένο σπίτι, που δε θυμώνει ποτέ, που ποτέ δε βαριέται να διαβάσει άλλο ένα παραμύθι, που τα προλαβαίνει όλα και τα κάνει όλα τέλεια, σας έχω εξαπατήσει. Απέχω πολύ απ' αυτό το πρότυπο (και ντρέπομαι αφάνταστα όταν καταλαβαίνω πως κάποιοι έχουν αυτή την εντύπωση - προφανώς, μετά απ' αυτή την ανάρτηση τέτοιες εντυπώσεις γκρεμίστηκαν φαντάζομαι!)
Είμαι τόσο μακριά απ' αυτό το πρότυπο της "τέλειας μαμάς", και το ξέρω τόσο καλά, που δε θα τα καταφέρω να πάω αυτό το Σάββατο (7/5/2011) στην εκδήλωση "Deconstructing Mommy" που θα γίνει με στόχο να συζητηθεί αυτό το θέμα. Καλή επιτυχία Μαριάννα και Στέλλα, καλή "αποδόμηση" μαμάδες!
Είμαι μαμά τριών παιδιών. Έχω εμπειρίες και έχω και την προσωπική μου άποψη για διάφορα θέματα. Δεν είμαι ειδικός σε όλα αυτά τα θέματα και έτσι κρατάω την άποψή μου για όταν μου ζητηθεί. Στο θέμα του babywearing όμως μπορώ να πω ότι είμαι ειδικός (και μάλιστα με τη βούλα, αφού μετά από ειδική εξέταση ο διεθνής, μη κερδοσκοπικός οργανισμός για το babywearing, μου ανέθεσε στις αρχές 2007 τη δημιουργία του πρώτου official babywearing group στην Ελλάδα).
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το babywearing πολύ πριν να ξεκινήσω να φτιάχνω slings. Ο βασικός λόγος που φτιάχνω slings και δεν τα εισάγω/μεταπωλώ είναι ότι δεν ήθελα συμβιβασμούς. Δεν ήθελα ένα όμορφο sling με δυσλειτουργικό στυλ ώμου, δεν ήθελα ένα άνετο sling για βόλτα με το οποίο όμως θα ήταν αδύνατο να καθίσω, δεν ήθελα ένα sling που θα ήταν κατάλληλο για νεογέννητα αλλά όχι για όταν το μωρό μου θα μεγάλωνε. Ήθελα κάτι που να μου αφήνει ελεύθερα χέρια, να είναι ασφαλές, να είναι πρακτικό, χωρίς "αλλά". Ναι, αλλά οι κρίκοι είναι λάθος. Ναι, αλλά δεν προσαρμόζεται με το μωρό μέσα. Ναι, αλλά πρέπει να κρατάς το μωρό. Ναι, αλλά θα το φοράς μόνο απ’ τη μια πλευρά. Ήθελα ένα sling χωρίς "αλλά".
Έχω άποψη, γιατί έχω δοκιμάσει. Έχω δοκιμάσει στην πράξη, έχω συγκρίνει, έχω ψάξει, έχω χρησιμοποιήσει μάρσιπους κάθε τύπου, από διάφορους κατασκευαστές, από διάφορες χώρες. Όταν λέω την άποψή μου για τους μάρσιπους αγκαλιάς, δεν το κάνω χωρίς σκέψη, δεν το κάνω επειδή κάπου διάβασα κάτι, δε μεταφέρω το διαφημιστικό μήνυμα κάποιας εταιρείας. Δεν προτείνω χωρίς να έχω δοκιμάσει (και πρέπει να έχω δοκιμάσει και αυτό που προτείνω αλλά και τις εναλλακτικές του).
Ανάμεσα σ’ αυτά που έχω δοκιμάσει κατά καιρούς, έχω βρει διαμάντια, αλλά και άνθρακες. Έχω βρει καλούς μάρσιπους που "κάτι" τους λείπει, έχω βρει επικίνδυνα πράγματα (που δεν θα έπρεπε να ονομάζονται slings), αλλά και πραγματικούς θησαυρούς.
Στο παρακάτω βιντεάκι μερικά μόνο από τα κομμάτια που χρησιμοποίησα ή «έθαψα» σ’ αυτά τα έξι χρόνια που δοκιμάζω μάρσιπους:
Στο βίντεο εμφανίζονται: Tonga διχτυωτός μάρσιπος, Trinity Mei tai, Bali Breeze Wrapsody , Hosausa chunei, Hotslings pouch, Jen Soo Korean baby podegi, Beco obi, Storchenwiege wrap, Calyx soft structured carrier, Ntanta sling, Huggababy, BBsling , Kozy carrier mei tai, Hotsling adjustable pouch, Lodger shelter (BAG) sling, Sleepy wrap, Premaxx (BAG) sling, Harmony de Soleil narrow podeagi, New Native pouch, RockingBabySling, Baba sling, Baby bjorn, SlingEZee, Sleeping Baby Productions solarveil sling, Hoppediz wrap.
Φέτος γιορτάσαμε την Πρωτομαγιά πιο "οικιακά" απ' ό,τι συνήθως! Πιάσαμε το Μάη με λουλούδια απ' τον κήπο μας!
Η στεριλίτζια (πουλί του παραδείσου) είναι απ' το μπαλκόνι μας (έχει 6 άνθη, της κλέψαμε τα δυο!), βάλε καμιά μαργαρίτα, λίγες πασχαλιές, τριαντάφυλλα (με προσοχή στα αγκάθια μπαμπά!), δεν είναι αρκετά για να φτιάξουμε στεφάνι (όπως είχαμε κάνει πριν από δυο χρόνια), τα βάλαμε στο βάζο και τα ευχαριστηθήκαμε στο πρωτομαγιάτικο τραπέζι μας!
Οι μικροί μας βοηθoί φέτος είχαν άλλωστε άλλη ασχολία, αντί να πλέξουν το στεφάνι της Πρωτομαγιάς, αποφάσισαν να περιποιηθούν τον κήπο!
Να είμαστε καλά, να έχουμε όλοι υγεία, να καμαρώνουμε τα παιδάκια μας να μεγαλώνουν!
Καλό μήνα, καλό babywearing!
