Πριν από καιρό, μια καλή φίλη, μου χάρισε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία (μεγάλη σε μέγεθος και σε πολύ καλή ποιότητα εκτύπωσης) που απεικόνιζε μια Ελληνίδα γιαγιά που φορούσε ένα μωρό στην πλάτη. Η φωτογραφία ήταν υπέροχη, η γιαγιά της φωτογραφίας επίσης υπέροχη, κρατούσε και αυγά στα χέρια (και στα δυο) και ο παραδοσιακός ελληνικός μάρσιπος ήταν προφανώς κάποιο είδος "νάκας" (ή "τρέκνου"). Είναι μια απ' τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες και ήθελα από τότε να σας τη δείξω εδώ, αλλά με σταματούσε το ότι δεν είχα στοιχεία για την προέλευσή της. Πώς να την ανεβάσω χωρίς να αναφέρω πηγή/φωτογράφο;Πριν από λίγα λεπτά, ένας άλλος καλός φίλος, μου έστειλε τον παρακάτω σύνδεσμο:
Αναφέρεται στην αναδρομική έκθεση με έργα του σημαντικού αυτού φωτογράφου και τίτλο «Η Ελλάδα του Τάκη Τλούπα», η οποία εγκαινιάζεται σε λίγες μέρες στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας. Και απ' όλες τις φωτογραφίες, το άρθρο παρουσιάζει ετούτη, τη "δική μου" φωτογραφία!
Τώρα λοιπόν μπορώ να σας τη δείξω με χαρά! Είναι χαρακτηριστική εικόνα της Θεσσαλίας, μια γιαγιά της υπαίθρου, με το μόχθο στο πρόσωπό της, με την προσφορά στα χέρια της και την αγάπη της στην πλάτη...
Περισσότερα στοιχεία για τον Τάκη Τλούπα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Ευχαριστώ πολύ Στοχαστή! Ευχαριστώ πολύ Χαρούλα!
8 σχόλια:
Η έκφραση στο πρόσωπο της γιαγιάς και του εγγονού είναι όλη η ουσία της οικογενειακής αγάπης και της φωτογραφίας. Πραγματικά πολύ όμορφη!
πανέμορφη φωτογραφία!
με τα συναισθήματά τους αποτυπωμένα τόσο αληθινά.
ειδικά το πιτσιρίκι κάτι ανάμεσα σε χαρά απορία απόγνωση.
καλημέρα σου! καλό σου μήνα!
i fotografia ine panemorfi
Αυτά που με εντυπωσιάζουν εμένα σ'αυτή την φωτογραφία είναι άλλα:
-Η άνεση του παιδιού στην πλάτη. Γελάει, είναι άνετο, το έχει συνηθίσει
- Η γιαγιά κάνει δουλειές με το παιδί στην πλάτη, είναι κάτι που δεν την εμποδίζει, έχει συνηθίσει έτσι, έχει διαμορφώσει την ζωή της έτσι.
- Ο μάρσιπος/νάκα φαίνεται πως ήταν η πρώτη λύση για την μεταφορά του παιδιού προφανώς και όχι το...καροτσάκι! Αυτό δείχνει πόσο φυσική λύση είναι ο μάρσιπος, πόσο κοντά στην φιλοσοφία της μητέρας και της επαφής με το παιδί
- Ο μάρσιπος, τότε και τώρα, είναι ένας τρόπος μεταφοράς που προωθεί την ισότητα στην μεταφορά, κανείς δεν κάνει χάρη στον άλλο, και οι δύο είναι άνετοι: και ο γονέας και το παιδί είναι άνετοι, δεν δυσανασχετούν, δεν φοβούνται, δεν εμποδίζει την ζωή τους.
Πραγματικά υπέροχη αποτύπωση της στιγμής...
Νομίζω θα ήταν ωραία να την έχω μαζί μου και να τη δείχνω σε όλους όσους με βλέπουν και μου λένε "Νέα μόδα είναι αυτό?" ή "τι άλλο θα βγάλουν για να πάρουν τα λεφτά μας?" ή "όταν είχα εγώ μωρό (πριν 6/7/8/9 χρόνια!) δεν είχε τέτοια!Τι κρίμα να μην υπάρχουν τότε αυτά."! Η φωτογραφία αυτή τα λέει όλα!
Σε ευχαριστούμε και πάλι!
Είναι υπέροχη φωτογραφία! Πόσο σκληρά δούλευαν καθε μέρα οι γυναίκες τότε, στο σπίτι, στα χωράφια, στο χτίσιμο ενος σπιτιού (περιγραφή της γιαγιάς μου απο την τοτε εποχή)και πώς να τα κάνουν όλα αν δεν είχαν μαζί το παιδί ή το εγγόνι?
Και συμφωνώ με την Φωτεινή, εχω κουραστεί να εξηγώ σε όλους τα αυτονόητα... "θα μάθει την μυρωδιά σου και αντε μετα να σε αφήσει... " μα αν δεν πάρει την αγάπη που χρειάζεται πώς θα αισθανθεί σιγουριά και θα ανοίξει τα φτερά του?
Από τις πιό περιεκτικές φωτογραφίες που έχω δει. Και φυσικά πολύ συγκινητική :)))
Πού να βρίσκεται άραγε αυτό το πιτσιρίκι σήμερα;
πανέμορφη φωτό!έχουν κι δυο μια ηρεμία στο πρόσωπό τους! χαίρομαι που φόρεσα κι εγώ το μωράκι μου!!τώρα είναι ανθρωπάκι!;)
Δημοσίευση σχολίου