Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Με στημόνια, υφάδια και αγάπη...

Εδώ και καιρό είχα φαγωθεί να βρω αυτές τις καταπληκτικές φωτογραφίες και να μοιραστώ μαζί σας τη μαγεία της δημιουργίας των υφασμάτων στον αργαλειό!

Μένω με το στόμα ανοιχτό, στο πόσο όμορφα φαίνονται τα στημόνια, σε διάταξη, τα χρώματα, αυτό το "τέντωμα", το αψεγάδιαστο... Κλωστή-κλωστή, προχωράει, απλώνεται, και δε βλέπεις αρχή και τέλος...

Στημόνια και υφάδια ποταμός... Δεν ξέρω αν φταίνε περίεργοι συνειρμοί στο μυαλό μου, ή για ποιο λόγο σκέφτομαι μαζί το "τάκα τούκ", την Πηνελόπη, τις κοπέλες που έφτιαχναν τα προικιά τους και πώς όλο αυτό συνδυάζεται με ένα σύγχρονο υφαντήριο, αλλά με γοητεύει αφάνταστα...
Δείτε μέσα στα νήματα τη σαΐτα που τρέχει... Μόνο εμένα μου φαίνεται καταπληκτικό; Πείτε μου!


Όχι, δεν είναι μόνο νήματα, σκέτα στημόνια και υφάδια, είναι αγάπη, που (μ)πλέκεται μέσα τους και καταλήγει σ' αυτό:
 και σ' αυτό:
και σ' αυτό:

Δεν είναι μαγεία; Τόση αγάπη, τόση ομορφιά!

Ευχαριστώ τη Χαρούλα και τον Πάνο για τις φωτογραφίες απ' το υφαντήριο και την Κωνστανστίνα και το Daniel για τις υπέροχες φωτογραφίες με το μωράκι τους. Σας καμαρώνω!

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!


4 σχόλια:

Sike είπε...

indeed :)

Mίνα είπε...

δεν εχω λογια...προερχομαι απο οικογενεια με αργαλειους οχι εναν αλλα 2....δυστυχως αχρηστους και πεταμενους πια....πολυ λυπαμαι που δεν μπορεσα να αμθω κι εγω...ειναι καταπληκτικο να δημιουργεις μεσα απο τον αργαλειο...τουλαχιστον εχω να θαυμαζω τα καλουδια που φτιαχτηκαν απο αυτον!!!

Konstantina είπε...

Εμείς σε καμαρώνουμε Στέλλα μου για το μεράκι και την αγάπη που έχεις σε αυτό που κάνεις. Κάθε φορά που φοράω το Leonardo μου χαίρομαι στη σκέψη ότι ο μάρσιπος που αγκαλιάζει το μωρό μου είναι ποτισμένος με αγάπη από σένα:)Κι είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά που "συμμετέχουμε" σε αυτή την ανάρτηση:)

Φωτεινή είπε...

Η αγάπη ξεχειλίζει σε αυτή την ανάρτηση και σε συγκινεί.

Φαίνεται και η δική σου αγάπη Στέλλα σε αυτό που κάνεις και τη μεταφέρεις και σε μας...

Σε ευχαριστούμε.