Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Κόμποι, ράντες, σφίξιμο: Συχνή απορία

Στην ομάδα μας στο facebook μια μαμά έβαλε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία:

Το μωρό δεν είναι δεμένο, αλλά είναι στη βασική θέση και γι’ αυτό στέκεται εκεί.

Έχεις δει τις μαμάδες στην Αφρική που φοράνε τα μωρά τους στην πλάτη;
Δεν υπάρχει ύφασμα τους ώμους τους, το μωρό δεν κρέμεται, απλά στηρίζεται κοντά στη μαμά. Σε ένα απ’ τα τεύχη της εφημεριδούλας μας (απ’ το 2011), εξηγούσαμε πώς το μωρό στη θέση αυτή έχει «ενεργητικό ρόλο στην αγκαλιά μας», στην ουσία μας βοηθάει να το κουβαλάμε. Σε ένα απ’ τα unlisted βιντεάκια μας (απ’ το 2013) περιγράφαμε την ίδια βασική αρχή: το μωρό σε μάρσιπο αγκαλιάς δεν κρέμεται, το βάρος δεν είναι στους ώμους (ή στον ένα ώμο αν πρόκειται για sling), απλά έρχεται κοντά μας.


Αυτή η βασική αρχή ισχύει για όλα τα Αστεράκια. Το μωρό δε σφίγγεται, δεν είναι οι ράντες ή ο κόμπος του mei tai που το κρατάει στη βασική θέση.

Στο παρακάτω βίντεο (που φτιάχτηκε για να απαντήσει αντίστοιχη απορία), φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο κόμπος του mei tai είναι χαλαρός.

Γι’ αυτό και δεν παίζει ρόλο αν θα είναι στην πλάτη του μωρού ή στον πωπό του, γιατί δεν περιμένουμε απ’ τον κόμπο να κρατάει το μωρό στη θέση αυτή. Ένα μωρό που είναι στη σωστή θέση σε μάρσιπο αγκαλιάς, δε χρειάζεται τις ράντες για να το κρατήσουν εκεί.

Αν το mei tai που φοράς δεν είναι Αστεράκι και ο κατασκευαστής του mei tai σου επιμένει στις οδηγίες ότι χρειάζεσαι π.χ. να απλώσεις πολύ καλά, πολύ φαρδιές ράντες γύρω απ’ το μωρό σου για να το στηρίξεις, τότε, φυσικά, να ακολουθήσεις τις οδηγίες του mei tai σου. Ωστόσο, στα Αστεράκια, δε χρειάζεται αυτό, το μωρό είναι πάντα στη σωστή θέση, είναι όσο σφιχτά ή όσο χαλαρά θέλεις εσύ (ανάλογα με την ηλικία του), είναι όσο ψηλά ή όσο χαμηλά θέλεις εσύ, και ο κόμπος είναι χαλαρά δεμένος!

Στο παρακάτω βίντεο, ένα μεγάλο και βαρύ μωρό, σε Αστεράκι mei tai, είναι στη σωστή θέση και δεν υπάρχει καν κόμπος, οι ράντες δεν είναι καν δεμένες. Και παρόλα αυτά, η μαμά δεν το κρατάει αλλά το μωρό δε φεύγει απ’ τη σωστή θέση.

Το βίντεο προφανώς έγινε για να εξηγήσουμε τη βασική αρχή της ενεργητικής θέσης, δε θα θέλαμε να κυκλοφορείς έτσι, χωρίς να δέσεις καθόλου! Αλλά δείχνει, νομίζω πολύ ξεκάθαρα, ότι δεν είναι ο κόμπος που κρατάει το μωρό.

Το ίδιο δείχνει κι αυτό, δείτε το, θα σας εκπλήξει:



Όταν προσαρμόζεις σωστά το Αστεράκι σου, το σφίξιμο πάει μόνο σε σένα, το ελέγχεις απόλυτα και σφίγγεις όσο σου αρέσει και όσο νιώθεις άνετα εσύ. Το σφίξιμο δεν πάει ποτέ στο μωρό.

Στις παρακάτω φωτογραφίες, το μωρό σε Αστεράκι mei tai, φορεμένο με τρόπο που δεν βάζει καθόλου βάρος στους ώμους.

Εκείνη την περίοδο, με κάποια μαμά με πρόβλημα στην κλείδα της, αναζητούσαμε το Αστεράκι που θα της ταίριαζε περισσότερο και θα ήταν η ιδανική λύση για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Για άλλη μια φορά, το μωρό ΔΕΝ κρέμεται, γι’ αυτό και τίποτα δεν το σφίγγει ή δεν το ενοχλεί, ούτε στην πλάτη, ούτε στον πωπό, ούτε στα πόδια, ούτε στα γόνατα.

Δες και αυτό:


Και αφού δεν έχει σημασία και αφού ο κόμπος δε σφίγγει, γιατί τον δένω στον πωπό και όχι στην πλάτη του μωρού;  
Δες την απάντηση στο παρακάτω βίντεο:


Είμαι στη διάθεσή σου για απορίες!

Καλή συνέχεια, καλό babywearing!

Δες και αυτό: Γιατί το βάρος ΔΕΝ είναι στα γόνατα

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Δε θέλω να ακουμπάνε οι ράντες κάτω!

"Θέλω να βγάλω το μωρό απ' το mei tai, να το βάλω στο αυτοκίνητο στο καρεκλάκι του, και όταν φτάσω να το ξαναφορέσω, χωρίς να ακουμπάνε οι ράντες κάτω!"

Έγινε. πάμε να το δούμε;


Όπως θα δεις, παίρνει λιγότερο από μισό λεπτό ΚΑΙ να το βγάλεις ΚΑΙ να το βάλεις! Οι ράντες δεν πέφτουν καθόλου κάτω και είναι πανεύκολο και πολύ γρήγορο!
Και επειδή βγάζεις τα χέρια σου απ' τις ράντες (όχι το μωρό απ' το mei tai), αυτός ο τρόπος γίνεται το ίδιο εύκολα και με μεγάλο και με μικρό μωρό.
Το έχεις δοκιμάσει;

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Τα παλιά που γίνονται καινούρια.


Λοιπόν, αυτή η ανάρτηση είναι για το βιντεάκι που (φαίνεται σαν, αλλά δεν) ανέβηκε πρόσφατα στο κανάλι μου. Θα σας πω όμως και τη μικρή του ιστορία.

Ας υποθέσουμε ότι μια μαμά που φοράει ένα Αστεράκι με το μωρό της έχει μια απορία. Ας υποθέσουμε επίσης ότι η μαμά δε θέλει ή δεν μπορεί να έρθει να το δούμε μαζί από κοντά, ή ότι η απορία είναι κάτι απλό, πχ "Πώς να δένω το mei tai μου χωρίς να ακουμπάνε οι ράντες κάτω;"

Μπορεί η απάντηση να υπάρχει ήδη κάπου στο site (αλλά η μαμά νεογέννητου δεν έχει ποτέ χρόνο να ψάχνει, οπότε καλά κάνει και ρωτάει), θα της στείλω απευθείας το link στην απάντηση. Αν η απάντηση δεν υπάρχει ήδη, ή χρειάζεται κάτι παραπάνω, μπορεί να φτιάξω ένα βιντεάκι ειδικά για να απαντήσω την απορία αυτή. Το βίντεο αυτό είναι συνήθως unlisted στο YouTube (δηλαδή δεν είναι δημοσιευμένο) και το βλέπει μόνο η μαμά που το ζήτησε.

Στο υποθετικό μου σενάριο, μια άλλη μαμά μετά από λίγο καιρό με ρωτάει το ίδιο πράγμα και της στέλνω το ίδιο βίντεο. Και μετά από λίγο ξανά και ξανά.

Και κάπου εκεί, διαπιστώνω ότι ένα βίντεο που φτιάχτηκε για να απαντήσει μία συγκεκριμένη απορία έχει πχ 100 views (δηλαδή το έχω στείλει σε εκατό προσωπικά μηνύματα ή emails, γιατί δεν μπορεί κανείς να το βρει με άλλο τρόπο). Τότε λοιπόν, εκείνο το βιντεάκι, είτε ξαναφτιάχνεται, είτε αλλάζει status στο κανάλι και γίνεται δημόσιο και μπορούν πια να το δουν όλοι.

Κάπως έτσι έγινε μ’ αυτό:



Γυρίστηκε στις αρχές του φθινοπώρου του 2014. Αλλά χθες έγινε πια δημόσιο. Απλά άλλαξα το status, χωρίς τίτλους και credits, γιατί έγινε παλιά, για μία μαμά που δυσκολευόταν να φορέσει το μωρό της στην πλάτη με τους άλλους τρόπους.

Αφιερωμένο σε σένα λοιπόν, Ερμιόνη. Το παιδάκι σου θα είναι πια πολύ μεγάλο για babywearing, αλλά το βιντεάκι "σου" βοηθάει άλλες μαμάδες εδώ και πάνω από δύο χρόνια. (Και βοήθησε και μένα να ξεκολλήσω απ’ το κόλλημα "δε θέλω να με βλέπει κανείς". Σ' ευχαριστώ γι' αυτό.)

Ξανά απ' την αρχή.

Πάνε περίπου τρία χρόνια απ' την τελευταία ανάρτηση. Διάφοροι λόγοι, προσωπικοί, οικογενειακοί, με κράτησαν μακριά απ' το blog. Ήταν απόλυτη ανάγκη να δώσω την προτεραιότητά μου στην οικογένειά μου, στα τρία μου παιδιά.
Ετούτο, το άλλο μου παιδί, το blog, το site, το παραμέλησα κάπως (γκουχ, γκουχ, καλό το "κάπως";).
Δεν παραμέλησα πάντως το babywearing, ούτε τους Αστερογονείς που με χρειάστηκαν. Σήμερα, κοιτούσα στατιστικά. Σ' αυτά τα τρία χρόνια έφτιαξα 23 εκπαιδευτικά βιντεάκια, παρακολούθησα δύο σεμινάρια, είχα 923 εργάσιμες ημέρες "εκεί που είναι τα Αστεράκια", όπου είδα περίπου τα διπλάσια μωράκια, ακόμα περισσότερους γονείς και από κοντά και μέσω skype και έκανα πέντε συναντήσεις babywearing. Πέρασα φάση που δε δούλευα και δε μιλούσα σε κανέναν. Πέρασα φάση εργασιοθεραπείας που δούλευα 18 ώρες την ημέρα. Κάποιοι μάθατε νέα μου κι απ' το singleparent.gr μέσα σ' αυτήν την περίοδο. Πέρασα τελοσπάντων, γενικά, τις φάσεις μου (και σίγουρα θα περάσω κι άλλες).
Αλλά ελπίζω ότι θα λήξει η φάση της ξηρασίας σ' αυτό το μπλογκάκι και όποιος τολμηρός αντέχει την πολυλογία μου και τις κουλές μεταφορές/παρομοιώσεις μου (θυμάστε τη χύτρα;), θα με ξαναβρεί εδώ (σιγά μη μ' έψαχνε κανείς...χαχα).