Η παρακάτω ανάρτηση, είναι γραμμένη από την Εύη και το Γιώργο, ως συμμετοχή στο online event "Η δική σου ιστορία", στα Πλαίσια της Παγκόσμιας Εβδομάδας Babywearing 2012. Με μεγάλη μας χαρά δημοσιεύεται στο babywearing blog.
Μια στιγμή, φοράω τη κόρη μας και φύγαμε!
Πήγαινε καιρός από τότε που βγήκαμε έξω για τελευταία φορά. Ποτέ δε φανταζόμασταν ότι θα τρέμαμε απ’ τον φόβο μας… Δυο νέοι γονείς στη παρθενική μας βόλτα, φορτωμένοι με τόσο άγχος λες και θα πηγαίναμε στην άκρη της γης. Είναι μάλλον που όταν τη κρατάμε νομίζουμε πως έχουμε στα χέρια μας ολόκληρο τον κόσμο. Κάνε να βγεις απ’ τη πόρτα κουβαλώντας ολόκληρο τον κόσμο, να δεις τι άγχος θα έχεις.
Η πρώτη μας μεγάλη έξοδος συνοδεύτηκε από πλήθος ετερόκλητων σχολίων. Άλλοι την είπαν ψωμάκι, άλλοι δώρο γενεθλίων –έτσι όπως έδενε το mei tai σε φιόγκο στη πλάτη της, άλλοι ανησυχούσαν για τα ανοικτά της ισχία. Έπρεπε να καθησυχάζουμε τους ανήσυχους και να αποτρέπουμε τους πολύ τολμηρούς που ήθελαν να της πιάσουν το χέρι. Έτσι καταλάβαμε –για πρώτη φορά- τους συντηρητικούς μπαμπάδες που τη δεκαετία του ’50 φώναζαν: «Ούτε την χείραν!».
Τελικά το πιο ωραίο σχόλιο το έκανε ένας φίλος που την είπε τελίτσα. Κι αν το καλοσκεφτείς, αυτή η κοιλιά για κάμποσο καιρό έκρυβε ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο ερωτηματικό, τώρα έγινε τελεία κι ας ελπίσουμε να έχει λόγους μεγαλώνοντας να γίνει ένα θαυμαστικό που θα θαυμάζει όλα τα υπέροχα που θα την περιβάλλουν.
Εύη και Γιώργος
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, είστε υπέροχοι! Καλό babywearing!
Πήγαινε καιρός από τότε που βγήκαμε έξω για τελευταία φορά. Ποτέ δε φανταζόμασταν ότι θα τρέμαμε απ’ τον φόβο μας… Δυο νέοι γονείς στη παρθενική μας βόλτα, φορτωμένοι με τόσο άγχος λες και θα πηγαίναμε στην άκρη της γης. Είναι μάλλον που όταν τη κρατάμε νομίζουμε πως έχουμε στα χέρια μας ολόκληρο τον κόσμο. Κάνε να βγεις απ’ τη πόρτα κουβαλώντας ολόκληρο τον κόσμο, να δεις τι άγχος θα έχεις.
Η πρώτη μας μεγάλη έξοδος συνοδεύτηκε από πλήθος ετερόκλητων σχολίων. Άλλοι την είπαν ψωμάκι, άλλοι δώρο γενεθλίων –έτσι όπως έδενε το mei tai σε φιόγκο στη πλάτη της, άλλοι ανησυχούσαν για τα ανοικτά της ισχία. Έπρεπε να καθησυχάζουμε τους ανήσυχους και να αποτρέπουμε τους πολύ τολμηρούς που ήθελαν να της πιάσουν το χέρι. Έτσι καταλάβαμε –για πρώτη φορά- τους συντηρητικούς μπαμπάδες που τη δεκαετία του ’50 φώναζαν: «Ούτε την χείραν!».
Τελικά το πιο ωραίο σχόλιο το έκανε ένας φίλος που την είπε τελίτσα. Κι αν το καλοσκεφτείς, αυτή η κοιλιά για κάμποσο καιρό έκρυβε ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο ερωτηματικό, τώρα έγινε τελεία κι ας ελπίσουμε να έχει λόγους μεγαλώνοντας να γίνει ένα θαυμαστικό που θα θαυμάζει όλα τα υπέροχα που θα την περιβάλλουν.
Εύη και Γιώργος
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, είστε υπέροχοι! Καλό babywearing!
4 σχόλια:
Τι όμορφη ιστορία!Και τι τέλειος τίτλος, "το ερωτηματικό που έγινε τελίτσα"Δεν έχω ακούσει ομορφότερο σχόλιο για μωράκι σε μάρσιπο.Καλές βόλτες σας εύχομαι!
Πάρα πολύ συγκινητική ιστορία!Μου άρεσε η φράση "Κι αν το καλοσκεφτείς, αυτή η κοιλιά για κάμποσο καιρό έκρυβε ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο ερωτηματικό, τώρα έγινε τελεία κι ας ελπίσουμε να έχει λόγους μεγαλώνοντας να γίνει ένα θαυμαστικό που θα θαυμάζει όλα τα υπέροχα που θα την περιβάλλουν" και την κρατάω. Εύη και Γιώργο να χαίρεστε την τελίτσα σας!!
Τί υπέροχη ιστορία απο 2 υπέροχους γονείς, να χαίρονται την τελίτσα τους που σίγουρα θα γίνει θαυμαστικό δίπλα τους!
εγώ νομίζω ότι είναι θαυμαστικό ήδη :)
Δημοσίευση σχολίου