Την Παρασκευή που μας πέρασε, ο Βασίλης μου συμμετείχε στη σχολική γιορτή που ετοίμασε ο παιδικός σταθμός για το τέλος της χρονιάς. Το παιδάκι μου ήταν ένα λεμονάκι (αν και γλυκύτατος)!
Όλα τα παιδάκια ήταν υπέροχα, και η «παράσταση» ήταν πολύ διασκεδαστική. Στο τέλος της «γιορτής», όλοι οι μικροί μαθητές συγκεντρώθηκαν στη σκηνή του θεάτρου, από όπου μας χαιρέτησαν και ευχήθηκαν «καλό καλοκαίρι»!
Τότε, όλοι οι γονείς, πλησιάσαμε τη σκηνή για να πάρουμε τα παιδιά μας. Ο μικρός διάδρομος του θεάτρου που οδηγούσε στη σκάλα και μετά στην έξοδο, σε ελάχιστο χρόνο, γέμισε από συνωστισμένους γονείς και παιδάκια. Σ’ εκείνο το σημείο, το «παλαίμαχο» sling μου επιστρατεύτηκε ξανά. Το είχα πάρει μαζί μου για την περίπτωση που θα το χρειαζόμουν για τη Ρέα, σκεφτόμουν πως ίσως η μικρή κουραστεί στην παράσταση και θελήσει να κοιμηθεί. Τελικά όμως το χρησιμοποίησα με το Βασίλη. Το πλήθος και ο συνωστισμός προς την έξοδο, μ’ έκαναν να νιώθω ανασφάλεια, σίγουρα δεν ήθελα ν’ αφήσω το Βασίλη κάτω να περπατήσει. Μα η πρόοδός μας προς τη σκάλα ήταν ιδιαίτερα αργή, ο Βασίλης είναι μεγάλο παιδί και η μέση μου ιδιαίτερα ευαίσθητη, και το sling μας αποδείχθηκε πολύτιμη βοήθεια για άλλη μια φορά! Μέχρι να βγούμε έξω, το πιτσιρίκι μου καθόταν στην αγκαλιά μου κι εγώ είχα την ευκαιρία να τον «συγχαρώ» με την άνεσή μου!
Και του χρόνου! Καλό καλοκαίρι!
Όλα τα παιδάκια ήταν υπέροχα, και η «παράσταση» ήταν πολύ διασκεδαστική. Στο τέλος της «γιορτής», όλοι οι μικροί μαθητές συγκεντρώθηκαν στη σκηνή του θεάτρου, από όπου μας χαιρέτησαν και ευχήθηκαν «καλό καλοκαίρι»!
Τότε, όλοι οι γονείς, πλησιάσαμε τη σκηνή για να πάρουμε τα παιδιά μας. Ο μικρός διάδρομος του θεάτρου που οδηγούσε στη σκάλα και μετά στην έξοδο, σε ελάχιστο χρόνο, γέμισε από συνωστισμένους γονείς και παιδάκια. Σ’ εκείνο το σημείο, το «παλαίμαχο» sling μου επιστρατεύτηκε ξανά. Το είχα πάρει μαζί μου για την περίπτωση που θα το χρειαζόμουν για τη Ρέα, σκεφτόμουν πως ίσως η μικρή κουραστεί στην παράσταση και θελήσει να κοιμηθεί. Τελικά όμως το χρησιμοποίησα με το Βασίλη. Το πλήθος και ο συνωστισμός προς την έξοδο, μ’ έκαναν να νιώθω ανασφάλεια, σίγουρα δεν ήθελα ν’ αφήσω το Βασίλη κάτω να περπατήσει. Μα η πρόοδός μας προς τη σκάλα ήταν ιδιαίτερα αργή, ο Βασίλης είναι μεγάλο παιδί και η μέση μου ιδιαίτερα ευαίσθητη, και το sling μας αποδείχθηκε πολύτιμη βοήθεια για άλλη μια φορά! Μέχρι να βγούμε έξω, το πιτσιρίκι μου καθόταν στην αγκαλιά μου κι εγώ είχα την ευκαιρία να τον «συγχαρώ» με την άνεσή μου!
Και του χρόνου! Καλό καλοκαίρι!
4 σχόλια:
Τι γλυκό λεμονάκι!Να το χαίρεστε!
Πριν λίγες μέρες παρακολούθησα μια ανάλογη γιορτή του γιου μιας φίλης και σκεφτόμουν όταν η δική μας η μπεμπούλα πάει παιδικό, συμμετάσχει σε τέτοια γιορτή και την παρακολουθήσω (να'μαστε καλά), θα κλαίω από την συγκίνηση μου...Καλό καλοκαίρι!
ΣΤΕΛΛΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
ΕΙΜΑΙ Η ΣΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ.ΟΠΩΣ ΣΟΥ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ,ΜΠΑΙΝΩ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟ BLOG ΣΟΥ.ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΑΚΙ.ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ(ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ-ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΗ-ΠΙΟ ΘΕΑ).ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΣΟΦΗ
@Φωτεινή: Ευχαριστούμε! Νομίζω ότι έχουμε πολλές "συγκινητικές" στιγμές μπροστά μας! Με το καλό να μας έρθουν!
@Σόφη: Σόφη μου, τα μηνύματά σου πάντα με γεμίζουν χαρά! (Και τα καλά σου λόγια μου φτιάχνουν τη διάθεση!) Πολλά φιλιά κι από μένα!
Τι όμορφο λεμονάκι! Να τον χαίρεσαι, Στέλλα μου!
Επί τη ευκαιρία να χαιρετήσω και τη Σόφη από τη Χαλκίδα, που μου έστειλε μήνυμα με γλυκά λόγια. Είδες, Σόφη? Η αγάπη και το μεράκι της Στέλλας φέρνουν τους ανθρώπους κοντά!
:-)
Saigon
Δημοσίευση σχολίου