Με "ανοιχτό" μυαλό ...

Κάποτε μια μαμά με μικρό μωρό μου είπε: "Θέλω κι εγώ sling, αλλά μπορώ; Αφού δεν θηλάζω".
Με βάζει σε σκέψεις αυτό (και παρόμοιες αντιλήψεις "ή όλα ή τίποτα" τις οποίες "συνάντησα" πρόσφατα).

Διαπιστώνω (αρκετά συχνά είναι η αλήθεια) ότι υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως το babywearing είναι γονεϊκό στυλ: "Αν φοράς το μωρό σου, σημαίνει πως το θηλάζεις, κοιμάσαι μαζί του στο ίδιο κρεββάτι, δεν το αφήνεις ποτέ να κλαίει".
Και μερικές φορές και λίγο παραπέρα: "Αν φοράς το μωρό σου είσαι γενικά οπαδός ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής, γέννησες στο σπίτι ή/και στο νερό, είσαι οικολόγος, κάνεις υγιεινή διατροφή, κάνεις ομοιοπαθητική και το παιδί σου κατά πάσα πιθανότητα δεν κάνει εμβόλια".

Ε, λοιπόν όχι, για μένα δεν είναι έτσι.
Εγώ σκέφτομαι ότι το να φοράς το μωρό σου, δεν "δείχνει" τις επιλογές σου ως γονιός, ούτε τον τρόπο που έχεις διαλέξει να μεγαλώσεις το παιδί σου γενικότερα. Το babywearing δεν είναι συνώνυμο του attachment parenting (ούτε καν απαραίτητα συνεπακόλουθό του).

Ακόμα κι αν δεχόμουν ότι το babywearing εκφράζει μια "στάση" απέναντι στο παιδί σου, τότε και πάλι σκέφτομαι ότι πολλοί γονείς μπορεί να επιλέγουν να μην έχουν την ίδια "στάση" στα πάντα.
Σκέφτομαι ας πούμε ότι η μαμά που έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά 2 μήνες αφού γέννησε και αναγκάζεται να αφήνει το μωρό της με κάποιον άλλον τα πρωινά, αυτή η μαμά μπορεί να έχει περισσότερη ανάγκη να το έχει "πάνω της" τις ώρες που επιστρέφει σπίτι (το ίδιο και αυτό το μωρό).
Η μαμά που για οποιονδήποτε λόγο δεν κατάφερε (ή δεν επέλεξε) να θηλάσει το μωρό της, αυτή η μαμά μπορεί να θέλει να του προσφέρει "περισσότερη" αγκαλιά με όποιον άλλον τρόπο μπορεί (το ίδιο και αυτό το μωρό).
Η μαμά που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορεί (ή δεν επιλέγει) να έχει το μωρό κοντά της τη νύχτα, αυτή η μαμά μπορεί να χρειάζεται να το έχει όσο γίνεται πιο κοντά της την ημέρα (το ίδιο και αυτό το μωρό).
Η μαμά που δεν κατάφερε (ή δεν επέλεξε) να γεννήσει με φυσικό τρόπο, αυτή η μαμά μπορεί να νιώθει ότι προσφέρει στο νεογέννητο μωρό της λίγο χρόνο "μήτρας" ακόμα φορώντας το (το ίδιο και αυτό το μωρό).
Και τελικά, μπορεί κάποιος να φοράει το μωρό του και να είναι ένας εντελώς mainstream τύπος, που σε τίποτα δεν είναι "εναλλακτικός" στη ζωή του. Και μπορεί αυτός ο κάποιος να αγαπά το babywearing απλά και μόνο γιατί τον βολεύει, γιατί μετακινείται συχνά και χρειάζεται να παίρνει το μωρό μαζί του, γιατί τον πονάει η μέση του, για πολλούς άλλους λόγους που μπορεί και τίποτα να μην έχουν να κάνουν με το πώς διαλέγει να μεγαλώνει το παιδί του.

Το babywearing είναι πράγματι ένα "εργαλείο", υπάρχει εκεί, αν θες το διαλέγεις, αν δε σου κάνει το προσπερνάς. Όπως και όλα τα υπόλοιπα "εργαλεία" που μπορεί να έχεις ή όχι στη διάθεσή σου. Απλά την απόφαση την παίρνεις για το κάθε εργαλείο ξεχωριστά. Αυτά σκέφτομαι εγώ.



Επειδή τα blogs είναι, λέει, για να γράφουμε για τον εαυτό μας: γέννησα τα δυο παιδιά μου με υπέροχους φυσικούς τοκετούς, φόρεσα (και φοράω) τα μωρά μου απ’ την αρχή, θήλασα το Βασίλη μου 9 μήνες και θηλάζω τη Ρέα μου (12 μηνών) ακόμα χωρίς πρόθεση να σταματήσουμε σύντομα, είχαμε το Βασίλη στο κρεββάτι μας ως την ηλικία των 5 μηνών και τη Ρέα ως την ηλικία των 8 μηνών, δεν τα άφησα ποτέ μόνα τους να κλαίνε. Για κάποιες απ’ αυτές τις επιλογές προσπάθησα πολύ και ήταν δύσκολες, για κάποιες άλλες απλά ήμουν τυχερή και βρήκα μπροστά μου ευνοϊκές συνθήκες που μου επέτρεψαν να τις κάνω πράξη. Θεωρώ ότι το μόνο πράγμα που συνδέει αυτές τις επιλογές είναι ότι έιναι όλες δικές μου (σίγουρα όχι το ότι μπαίνουν κάτω απ’ την ίδια ομπρέλα του οποιουδήποτε γονεϊκού στυλ).

Σημ.: Ναι, αυτός ο περίεργος "μάρσιπος με κρίκους" που φορούσε ο Σάκης Ρουβάς όταν βγήκε απ' το μαιευτήριο ήταν sling. Τι σχέση έχει αυτό με το αν θα περνάει χρόνο με το μωρό του ή αν έχει νταντά ή αν θα θηλάσει το μωρό η Κάτια Ζυγούλη; Μπορεί ο άνθρωπος απλά να έψαχνε έναν εύκολο τρόπο να βγάλει το μωρό απ' το μαιευτήριο χωρίς να πέσουν όλοι οι δημοσιογράφοι πάνω στο μωρό. Τόσο απλά.

Διαβάστε επίσης:
Με επιλογές και διαλλακτικότητα