Συζητούσαμε πρόσφατα με μια μαμά που έχει μικρό μωράκι και προσπαθεί αυτόν τον καιρό να τελειώσει την πτυχιακή της. Φοράει το μωράκι της και γράφει! Αντιμετωπίζει συχνά την ερώτηση: «Μα κάνει να κάθεσαι στον υπολογιστή με το μωρό στην αγκαλιά;»
Ας δούμε τις επιλογές της:
α. Να γράφει στον υπολογιστή ενώ το μωρό της κοιμάται ήσυχο στην αγκαλιά της, είναι ήρεμο, είναι σε τέλεια θέση, δείχνει ευτυχισμένο.
β. Να γράφει στον υπολογιστή ενώ το μωρό της κλαίει σπαρακτικά στο ρηλάξ (ακόμα κι αν είναι δίπλα της)
γ. Να περιμένει μέχρι το μωρό της να κοιμηθεί (το βράδυ) και να κάτσει τότε να γράψει στον υπολογιστή της. Η ίδια δε θα κοιμηθεί καθόλου, και όταν το μωρό ξυπνήσει θα είναι εξαντλημένη, εξουθενωμένη, χωρίς ενέργεια για το μωρό της.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποια είναι η καλύτερη επιλογή. Όλες όμως πρέπει να αξιολογηθούν σε σχέση με τις εναλλακτικές τους.
Αυτό ισχύει στα πάντα.
-«Μα πώς αντέχεις να κουβαλάς το μωρό όλη μέρα στο mei tai;»
- Είναι πολύ πιο άνετο απ’ το να το κουβαλάω όλη μέρα στα χέρια!
- «Μα δεν κουράζεσαι να βάζεις και να βγάζεις συνέχεια το μωρό στο sling;»
- Κουράζομαι περισσότερο να ανοίγω και να κλείνω το καρότσι!
- «Μα γιατί βγάζεις το μωρό στο κρύο/στον ήλιο/στον κόσμο;»
- Γιατί έχω κι εγώ ανάγκη να βγω έξω στον κόσμο, στον ήλιο, στη φύση, δεν αντέχω άλλο μέσα στο σπίτι!
- «Μα γιατί το παίρνεις το μωρό μαζί στο supermarket;»
- Γιατί είναι τριών μηνών και αν τ’ αφήσω μόνο του στο σπίτι θα είναι αμέλεια!
- «Μα αφού περπατάει μόνο του, γιατί το έχεις ακόμα αγκαλιά;»
- «Μα εκεί μέσα το μωρό ζεσταίνεται/κρυώνει/κοιμάται συνέχεια!»
- «Μα…»
Στην Ελλάδα, έχουμε την τάση εύκολα να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων, να σχολιάζουμε, να αντιδρούμε.
Για δύο πράγματα είμαι σίγουρη: Είναι οι δικές ΜΟΥ επιλογές (έχω εδώ και χρόνια σταματήσει να επηρεάζομαι απ’ τη γνώμη των άλλων) και είναι οι καλύτερες επιλογές σε σχέση με τις εναλλακτικές τους (ακόμη κι αν δεν είναι πάντα η ιδανική λύση), γι’ αυτό και τις έκανα!
Καλή συνέχεια, καλό babywearing!
Διαβάστε επίσης:
Με το μωρό στη δουλειά
5 σχόλια:
Αχ Στελλίτσα μου πόσο δίκιο έχεις.Κι εσύ και η κάθε μανούλα για τις επιλογές της...Τι κουραστικό και ανώφελο που είναι να εξηγείς στον καθένα γιατί και πώς...
Πες τα χρυσόστομη!!!
Συμφωνώ απόλυτα!!!
Διαλέγουμε πάντα την καλύτερη εναλλακτική. Είναι πολλοί οι άνθρωποι στο δρόμο που θα πουν κάποιο αρνητικό σχόλιο με όχι ιδιαίτερα ευγενικό ύφος. Αλλά ακόμα κι εκείνοι θα συμφωνήσουν με την επιλογή σου αν έχεις ένα λεπτό να συζητήσεις μαζί τους τις εναλλακτικές. Απλά βιάζονται να κρίνουν.
Επίσης οι εναλλακτικές δεν είναι ίδιες για όλους. Πχ ένα μεγαλύτερο παιδί μπορεί να προχωράει ήσυχα και ωραία για πολύ ώρα δίπλα στο καρότσι που κάθεται το μικρό του αδερφάκι. Κάποιο άλλο μπορεί να είναι πιο δραστήριο και να θέλει να χορεύει ή να πετάγεται απότομα προς το μέρος του δρόμου που θα δει να περνάει μια γατούλα. Στη δεύτερη περίπτωση δεν είναι ασφαλές να σπρώχνεις το καρότσι και να μην έχεις κανένα έλεγχο του μεγαλύτερου παιδιού. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, το σλινγκ είναι αναγκαίο για το μικρότερο παιδί και το χεράκι του μεγαλύτερου παιδιού να κρατάει το χεράκι της μαμάς. Στην περίπτωση που το μικρότερο παιδί θέλει να περπατήσει η μαμά (ή ο μπαμπάς) κρατάει και τα 2 παιδιά από το χεράκι και η βόλτα συνεχίζεται με ασφάλεια (δυστυχώς δεν έχουμε τρία χέρια για να οδηγούμε και το καρότσι).
'Οντας μαμά 2 παιδιών αποφασίζω να "στριμώχνω", όπως μου λένε κάποιοι, το μικρότερο παιδί μου στην αγκαλιά μου μέχρι να φτάσουμε πχ στις κούνιες, παρά να διακινδυνεύσω τη σωματική ακεραιότητα και των 2. Το ενδεχόμενο να κλειστούμε στο σπίτι απλά δεν αποτελεί εναλλακτική για μένα.
Γονείς εκεί έξω, μη βασίζετε τις επιλογές σας στα σχόλια του κόσμου. Όπως λέει και η Στέλλα,εσύ ξέρεις καλύτερα το σωστό για το παιδί σου.
(Ουφ, τα είπα και ησύχασα!)
Καλό babywearing!
Θεωρώ ότι είναι το πιο κουραστικό πράγμα στον κόσμο να πρέπει να δώσεις εξηγήσεις σε κάποιον που εκ των προτέρων θεωρεί ότι κάνεις λάθος. Γιατί μας έχει περάσει στο DNA οτι είναι λάθος να έχεις το μωρό παντού μαζί σου, λάθος να μην το αφήνεις να κλαίει κ.τ.λ.
Συμφωνώ απόλυτα, δεν δέχομαι από κανένα να μου κάνει υποδείξεις για το πως θα έχω και πως θα μεγαλώσω το παιδί μου. Η Χαρά μου είναι περίπου 2, την θήλασα αποκλειστικά 6 μήνες , όπου και αν βρέθηκα, σε σπίτια, σε καφετέριες, σε εστιατόρια, σε πλατείες και ήμουν πολύ περήφανη και πολύ αποφασισμένη να μεγαλώσω την μικρή όπως εγώ έχω αποφασισει. Η αγκαλιά μας είναι ο παράδεισός τους!!!
Μπραβο Στελλα!!!ποσες μα ποσες φορες εχω ακουσει τις ιδιες ερωτησεις!ειναι επιλογη μου .-
:-*
Δημοσίευση σχολίου