Πιστεύω πως τα πάντα στη ζωή μας είναι επιλογές (άλλες εύκολες και άλλες δύσκολες). Κάποιες μοιάζουν μονόδρομος, κάποιες είναι με μεγάλο κόστος, κάθε πράξη μας όμως είναι μια επιλογή στη θέση της αντίθετής της.
Συζητούσαμε πρόσφατα με μια μαμά που έχει μικρό μωράκι και προσπαθεί αυτόν τον καιρό να τελειώσει την πτυχιακή της. Φοράει το μωράκι της και γράφει! Αντιμετωπίζει συχνά την ερώτηση: «Μα κάνει να κάθεσαι στον υπολογιστή με το μωρό στην αγκαλιά;»
Ας δούμε τις επιλογές της:
α. Να γράφει στον υπολογιστή ενώ το μωρό της κοιμάται ήσυχο στην αγκαλιά της, είναι ήρεμο, είναι σε τέλεια θέση, δείχνει ευτυχισμένο.
β. Να γράφει στον υπολογιστή ενώ το μωρό της κλαίει σπαρακτικά στο ρηλάξ (ακόμα κι αν είναι δίπλα της)
γ. Να περιμένει μέχρι το μωρό της να κοιμηθεί (το βράδυ) και να κάτσει τότε να γράψει στον υπολογιστή της. Η ίδια δε θα κοιμηθεί καθόλου, και όταν το μωρό ξυπνήσει θα είναι εξαντλημένη, εξουθενωμένη, χωρίς ενέργεια για το μωρό της.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποια είναι η καλύτερη επιλογή. Όλες όμως πρέπει να αξιολογηθούν σε σχέση με τις εναλλακτικές τους.
Αυτό ισχύει στα πάντα.
-«Μα πώς αντέχεις να κουβαλάς το μωρό όλη μέρα στο mei tai;»
- Είναι πολύ πιο άνετο απ’ το να το κουβαλάω όλη μέρα στα χέρια!
- «Μα δεν κουράζεσαι να βάζεις και να βγάζεις συνέχεια το μωρό στο sling;»
- Κουράζομαι περισσότερο να ανοίγω και να κλείνω το καρότσι!
- «Μα γιατί βγάζεις το μωρό στο κρύο/στον ήλιο/στον κόσμο;»
- Γιατί έχω κι εγώ ανάγκη να βγω έξω στον κόσμο, στον ήλιο, στη φύση, δεν αντέχω άλλο μέσα στο σπίτι!
- «Μα γιατί το παίρνεις το μωρό μαζί στο supermarket;»
- Γιατί είναι τριών μηνών και αν τ’ αφήσω μόνο του στο σπίτι θα είναι αμέλεια!
- «Μα αφού περπατάει μόνο του, γιατί το έχεις ακόμα αγκαλιά;»
- «Μα εκεί μέσα το μωρό ζεσταίνεται/κρυώνει/κοιμάται συνέχεια!»
- «Μα…»
Στην Ελλάδα, έχουμε την τάση εύκολα να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων, να σχολιάζουμε, να αντιδρούμε.
Εγώ δεν απαντώ πάντα σε όσους κρίνουν ή σχολιάζουν τις επιλογές μου. Πολλές φορές νιώθω πως "δεν είχα άλλη επιλογή". Αυτό που στην ουσία ισχύει είναι πως οι εναλλακτικές ήταν πολύ χειρότερες και δεν άξιζαν καν να αξιολογηθούν.
Για δύο πράγματα είμαι σίγουρη: Είναι οι δικές ΜΟΥ επιλογές (έχω εδώ και χρόνια σταματήσει να επηρεάζομαι απ’ τη γνώμη των άλλων) και είναι οι καλύτερες επιλογές σε σχέση με τις εναλλακτικές τους (ακόμη κι αν δεν είναι πάντα η ιδανική λύση), γι’ αυτό και τις έκανα!
Καλή συνέχεια, καλό babywearing!
Διαβάστε επίσης:
Με το μωρό στη δουλειά
Συζητούσαμε πρόσφατα με μια μαμά που έχει μικρό μωράκι και προσπαθεί αυτόν τον καιρό να τελειώσει την πτυχιακή της. Φοράει το μωράκι της και γράφει! Αντιμετωπίζει συχνά την ερώτηση: «Μα κάνει να κάθεσαι στον υπολογιστή με το μωρό στην αγκαλιά;»
Ας δούμε τις επιλογές της:
α. Να γράφει στον υπολογιστή ενώ το μωρό της κοιμάται ήσυχο στην αγκαλιά της, είναι ήρεμο, είναι σε τέλεια θέση, δείχνει ευτυχισμένο.
β. Να γράφει στον υπολογιστή ενώ το μωρό της κλαίει σπαρακτικά στο ρηλάξ (ακόμα κι αν είναι δίπλα της)
γ. Να περιμένει μέχρι το μωρό της να κοιμηθεί (το βράδυ) και να κάτσει τότε να γράψει στον υπολογιστή της. Η ίδια δε θα κοιμηθεί καθόλου, και όταν το μωρό ξυπνήσει θα είναι εξαντλημένη, εξουθενωμένη, χωρίς ενέργεια για το μωρό της.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποια είναι η καλύτερη επιλογή. Όλες όμως πρέπει να αξιολογηθούν σε σχέση με τις εναλλακτικές τους.
Αυτό ισχύει στα πάντα.
-«Μα πώς αντέχεις να κουβαλάς το μωρό όλη μέρα στο mei tai;»
- Είναι πολύ πιο άνετο απ’ το να το κουβαλάω όλη μέρα στα χέρια!
- «Μα δεν κουράζεσαι να βάζεις και να βγάζεις συνέχεια το μωρό στο sling;»
- Κουράζομαι περισσότερο να ανοίγω και να κλείνω το καρότσι!
- «Μα γιατί βγάζεις το μωρό στο κρύο/στον ήλιο/στον κόσμο;»
- Γιατί έχω κι εγώ ανάγκη να βγω έξω στον κόσμο, στον ήλιο, στη φύση, δεν αντέχω άλλο μέσα στο σπίτι!
- «Μα γιατί το παίρνεις το μωρό μαζί στο supermarket;»
- Γιατί είναι τριών μηνών και αν τ’ αφήσω μόνο του στο σπίτι θα είναι αμέλεια!
- «Μα αφού περπατάει μόνο του, γιατί το έχεις ακόμα αγκαλιά;»
- «Μα εκεί μέσα το μωρό ζεσταίνεται/κρυώνει/κοιμάται συνέχεια!»
- «Μα…»
Στην Ελλάδα, έχουμε την τάση εύκολα να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων, να σχολιάζουμε, να αντιδρούμε.
Εγώ δεν απαντώ πάντα σε όσους κρίνουν ή σχολιάζουν τις επιλογές μου. Πολλές φορές νιώθω πως "δεν είχα άλλη επιλογή". Αυτό που στην ουσία ισχύει είναι πως οι εναλλακτικές ήταν πολύ χειρότερες και δεν άξιζαν καν να αξιολογηθούν.
Για δύο πράγματα είμαι σίγουρη: Είναι οι δικές ΜΟΥ επιλογές (έχω εδώ και χρόνια σταματήσει να επηρεάζομαι απ’ τη γνώμη των άλλων) και είναι οι καλύτερες επιλογές σε σχέση με τις εναλλακτικές τους (ακόμη κι αν δεν είναι πάντα η ιδανική λύση), γι’ αυτό και τις έκανα!
Καλή συνέχεια, καλό babywearing!
Διαβάστε επίσης:
Με το μωρό στη δουλειά