Όταν θέλησα να κάνω πράξη την τελευταία μου «έμπνευση», με «βοήθησε» η κόρη μου! Δείτε στο παρακάτω βιντεάκι, ένα μικρό μέρος από τη διαδικασία και το αποτέλεσμα:
Σημ.: Φτιάχνουμε ένα μάρσιπο αγκαλιάς τύπου mei tai, χρησιμοποιώντας (φυσικά) 100% βαμβακερά υφάσματα. Αποφασίσαμε να βάλουμε λουλουδάκια στο Αστεράκι μας, τα κόψαμε και τα απλικάραμε, διαλέγοντας να καρυκώσουμε τις άκρες (υπάρχουν διάφορες άλλες μέθοδοι γι’ αυτό). Βάλαμε μαύρες ράντες αλλά ζωηρό πράσινο για την εσωτερική πλευρά. Το mei tai μας βγήκε αρκετά καλό και διασκεδάσαμε πολύ τοποθετώντας τα απλικέ σχέδια. Εσείς τι λέτε;
Η μουσική που ακούγεται είναι απόσπασμα από το τραγούδι "Όμορφος Κόσμος" - Ζακ Στεφάνου.
Διάβασα κάπου παλιότερα μια ωραία εξήγηση σχετικά με το «γιατί τα μωρά κλαίνε».
Προέρχεται από την εποχή ακόμα των πρώτων ανθρώπων, που ζούσαν σε νομαδικές ομάδες που μετακινούνταν συχνά.
Όλα τα μωρά ήταν ευθύνη όλης της φυλής και περνούσαν αρκετό χρόνο στην αγκαλιά κάποιου ανθρώπου. Όταν λοιπόν κάποιος άφηνε ένα μωρό κάτω, εκείνο έκλαιγε, από ένστικτο. Ο φόβος να μη φύγει η φυλή και το ξεχάσουν πίσω, έκανε το μωρό να κλαίει προκειμένου να το ξαναπάρουν στα χέρια τους και να νιώσει και πάλι ασφαλές.
Το συγκλονιστικό, κατά τη γνώμη μου, είναι το επόμενο κομμάτι της εξήγησης, σχετικά με το «γιατί τα μωρά σταματάνε να κλαίνε μετά από κάποιο διάστημα».
Αφού λοιπόν έκλαιγε το μωρό, αν κανείς δεν ερχόταν να το πάρει αγκαλιά, τότε το μωρό σταματούσε να κλαίει, πάλι από ένστικτο, για να μην το βρουν τα άγρια θηρία και το κατασπαράξουν.
Προσωπικά, στη σκέψη ότι το μωρό μου αποφάσισε ότι εγκαταλείφθηκε, ότι κανείς δεν θα γυρίσει να το πάρει και άρα καλά θα κάνει να σταματήσει πια να κλαίει γιατί είναι μάταιο, συγκλονίζομαι.
Γι' αυτό και δεν άντεξα ποτέ ν' αφήσω κανένα απ' τα μωρά μου να κλαίει (..."μέχρι να σταματήσει")...
Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι μια παρόμοια εκδοχή, από εδώ.
Ευχαριστώ πολύ τη Sarah που μου έστειλε το σύνδεσμο.
Η μπέμπα στη φωτογραφία είναι ένα μωράκι 2 μηνών, που κάθεται ήσυχο στην αγκαλιά της μαμάς της, την ώρα που εκείνη φτιάχνει τον κήπο της!
Το σπουδαίο είναι πως η φωτογραφία δεν είναι «στημένη», είναι μια πραγματική φωτογραφία "δράσης" όπου η μαμά έβαλε το μωρό της στο μάρσιπο για να κάνει τις καθημερινές της δραστηριότητες (γι’ αυτό και η «νεγκλιζέ» της αμφίεση, με τις πυτζάμες!).
Είναι πάντως πανέμορφες, μαμά και κόρη και το ίδιο σκέφτηκα και όταν τις είδα, περνώντας μπροστά από τον κήπο τους. Τράβηξα μάλιστα τη φωτογραφία ανεβαίνοντας στα κάγκελα (πραγματικό ρεπορτάζ)! Ελπίζω ότι η λάμψη των μοντέλων θα επισκιάσει τις άθλιες φωτογραφικές μου ικανότητες (και τις ευχαριστώ πολύ που μου επέτρεψαν να τις φωτογραφίσω)!
Στη φωτογραφία, η μαμά χρησιμοποιεί ένα μάρσιπο αγκαλιάς τύπου ring sling (με κρίκους-δαχτυλίδια) και η μικρή είναι τοποθετημένη στην όρθια θέση με τα πόδια έξω.
Μία απ’ τις πρώτες θέσεις που δοκιμάζουν οι νέοι γονείς με τα μωράκια τους, είναι η όρθια θέση με τα πόδια μέσα.
Πρόκειται για μια πολύ εύκολη θέση (και νομίζω ότι οι ανανεωμένες οδηγίες με φωτογραφίες στον παραπάνω σύνδεσμο είναι αρκετά ξεκάθαρες) και γι’ αυτό είναι μια απ’ τις δημοφιλέστερες θέσεις για να μεταφέρουν οι γονείς το νεογέννητο μωράκι τους βγαίνοντας απ’ το μαιευτήριο (ως το αυτοκίνητο, εννοείται), αντί να χρησιμοποιήσουν καλαθούνα ή πορτ-μπεμπέ.
Τρεις είναι οι πιο συνηθισμένες ερωτήσεις σχετικά μ’ αυτή τη θέση:
1. Πώς θα φτιάξω το sling μου ώστε να σχηματίζει τσέπη; Στο παρακάτω βίντεο θα δεις αναλυτικά πώς να διπλώσεις το ύφασμα του μάρσιπου αγκαλιάς σου ώστε να διαμορφώσεις μια τσέπη, μέσα στην οποία θα μπει το μωράκι σου.
2. Πώς είναι τα πόδια του μωρού μέσα στο sling; Το μωράκι σου θα διπλώσει μόνο του τα ποδαράκια του σα βατραχάκι, δεξιά κι αριστερά απ’ το σώμα του, όπως κάνουν όλα τα νεογέννητα μωράκια. Δες στις παρακάτω φωτογραφίες, όρθια αλλά και ξαπλωμένα μπρούμυτα, τα νεογέννητα διατηρούν αυτή τη στάση στα πόδια τους! 3. Γιατί δε φτάνει το ύφασμα να στηρίξει το κεφάλι του μωρού μου; Αν νιώθεις ότι η τσέπη είναι πολύ «ρηχή» και δεν έχει αρκετό χώρο ώστε να μπει το μωράκι σου καλά μέσα, τότε πρέπει να προσέξεις τα ακόλουθα:
- Να αφήσεις την τσέπη πολύ ανοιχτή πριν φορέσεις το μωρό σου (η εξωτερική πλευρά πρέπει να είναι χαλαρή και η εσωτερική σφιγμένη). Δες εδώ πώς να προσαρμόζεις σωστά τις άκρες της τσέπης. - Να βεβαιωθείς ότι οι κρίκοι είναι στο σωστό σημείο. Δεν πρέπει να είναι πολύ χαμηλά, στο στήθος σου, γιατί τότε η «τσέπη» που έχεις για το μωρό δεν θα είναι αρκετά ευρύχωρη. Οι κρίκοι πρέπει να είναι αμέσως κάτω απ’ τον ώμο σου. - Να ρυθμίσεις την ισορροπία ανάμεσα στην εσωτερική και την εξωτερική πλευρά της τσέπης. Αν κατεβάσεις την εσωτερική πλευρά χαμηλότερα, η εξωτερική θα έχει περισσότερο ύφασμα για να ανέβει πολύ πάνω απ’ το κεφάλι του μωρού σου.
Πριν από καιρό, μια καλή φίλη, μου χάρισε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία (μεγάλη σε μέγεθος και σε πολύ καλή ποιότητα εκτύπωσης) που απεικόνιζε μια Ελληνίδα γιαγιά που φορούσε ένα μωρό στην πλάτη. Η φωτογραφία ήταν υπέροχη, η γιαγιά της φωτογραφίας επίσης υπέροχη, κρατούσε και αυγά στα χέρια (και στα δυο) και ο παραδοσιακός ελληνικός μάρσιπος ήταν προφανώς κάποιο είδος "νάκας" (ή "τρέκνου"). Είναι μια απ' τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες και ήθελα από τότε να σας τη δείξω εδώ, αλλά με σταματούσε το ότι δεν είχα στοιχεία για την προέλευσή της. Πώς να την ανεβάσω χωρίς να αναφέρω πηγή/φωτογράφο;
Πριν από λίγα λεπτά, ένας άλλος καλός φίλος, μου έστειλε τον παρακάτω σύνδεσμο:
Αναφέρεται στην αναδρομική έκθεση με έργα του σημαντικού αυτού φωτογράφου και τίτλο «Η Ελλάδα του Τάκη Τλούπα», η οποία εγκαινιάζεται σε λίγες μέρες στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας. Και απ' όλες τις φωτογραφίες, το άρθρο παρουσιάζει ετούτη, τη "δική μου" φωτογραφία!
Τώρα λοιπόν μπορώ να σας τη δείξω με χαρά! Είναι χαρακτηριστική εικόνα της Θεσσαλίας, μια γιαγιά της υπαίθρου, με το μόχθο στο πρόσωπό της, με την προσφορά στα χέρια της και την αγάπη της στην πλάτη...
Περισσότερα στοιχεία για τον Τάκη Τλούπα μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ευχαριστώ πολύ Στοχαστή! Ευχαριστώ πολύ Χαρούλα!
